Nog een paar maandjes..

Inmiddels zitten we begin december en komt ons vertrek steeds dichterbij. Uiteindelijk duurt het wat langer dan verwacht, voornamelijk doordat we door Corona het huis later te koop hebben gezet. Om de juiste verkoopprijs te bepalen hebben we een taxatie laten doen. Die moet deze week binnenkomen en dan kunnen we met potentiële kopers om tafel. Hopelijk komen we dan snel tot een overeenkomst.

Scenario’s huis

We hebben met betrekking tot het huis ook andere scenario’s nog eens de revue laten passeren. Verkopen zoals we nu aan het doen zijn, eerst afmaken van het rechterdeel (nu casco), splitsen in twee huisnummers of verhuren als zorgboerderij/B&B/kantoor/ woonruimte o.i.d.

Voor extra inkomen zouden we eigenlijk het casco woongedeelte af moeten maken zodat we beide woningen apart kunnen verhuren. Uiteindelijk is de hypotheekrente superlaag en krijg je nergens een goedkopere lening. We denken er, inclusief reservering voor onderhoud, 2.500,- euro netto per maand aan over te kunnen houden…. Serieus bedrag. Paar nachtjes over geslapen maar toch besloten dat we dit boek gaan afsluiten. We houden van dit huis en de plek en hebben er 15 jaar fantastisch gewoond maar het is tijd voor een nieuw avontuur.

We hebben ‘art impressions’ laten maken zodat potentiële kopers een indruk krijgen hoe het casco gedeelte eruit zou kunnen zien na verbouwing:

Ook het scenario ‘wat als het ons niet bevalt in Portugal’ is gepasseerd. Zoals altijd stellen we onszelf dan de vraag: ‘Wat is het ergste dat ons kan overkomen?’ Waarschijnlijk zullen we nooit meer een woning als de huidige terug kunnen kopen. Aan de andere kant gaan we ook niet in een appartementje zitten, daarvoor is de vrijheid van het buiten leven te belangrijk. Vermoedelijk wordt het een kleiner boerderijtje of woning ergens anders in Nederland waar de prijzen lager zijn. Huren is uiteraard ook een optie. Aan de andere kant is het de vraag of het Nederland wordt waar we naar terug gaan… al is Thais ook geen gemakkelijke taal…

Werk

Ik heb dit jaar een stuk minder uren gemaakt. Dat heeft als voordeel dat je creatief wordt. Als je erop let is het grappig hoeveel mogelijkheden en ideeën er opkomen. Die zijn niet allemaal even goed maar als 10% blijft hangen is dat leuk. Ik heb besloten een aantal concepten uit te werken en die op een website te zetten.

De hele dag golfen, kaarten, zonnen, vissen of op het land bezig zijn gaat het niet worden. De concepten worden een onderdeel van het werkende leven. Hoe dat er precies uit gaat zien weet ik echter nog niet. In ieder geval grotendeels vanuit Portugal en zeer waarschijnlijk kleinere klussen in Nederland. Wanda heeft veel kennis van online academies en verdienmodellen dus dat komt goed. Deze tijd heeft overigens wel als voordeel dat thuiswerken gewoon is geworden. Ik vind het nog steeds leuk om op kantoor te zijn en face-to-face met mensen aan tafel te zitten maar de voordelen zijn ook legio. We zullen zien.

Weekje Ourique

In augustus zijn we een weekje naar Ourique geweest. De laatste keer was februari dus het was zeker weer tijd. Het was midden zomer dus we waren erg benieuwd hoe warm het zou zijn.

De vlucht ging prima, het vliegtuig was niet helemaal vol. Als we naar Ourique rijden komt het vakantiegevoel weer terug. We vragen elkaar iedere keer weer of we het ons voor kunnen stellen hier te wonen. Het lijkt nog steeds onwerkelijk. Van de blauwe lucht worden we happy en de warmte is iedere keer weer prettig.

We hebben het ‘getroffen’ met een van de warmste weken van het jaar. Eerder hadden we al foto’s gezien met temperaturen van boven de 46°C. Deze week mocht er ook zijn. Op een van deze dagen was het om 15.00 uur 42°C. Dat is wel even heavy. Dan doe je helemaal niets meer en moet je echt in de Zuid-Europese stand. De zon geeft al vroeg op de dag een flinke warmte, welke duurt tot een uur of 6. Van buitenwerk zal geen sprake zijn in juli en augustus maar dat was verwacht. Dit jaar is het overigens ook in september in de 30°C. Oktober en november zijn de temperaturen nog boven de 20°. Het is dit jaar schijnbaar erg warm maar uniek is het niet. Wel was juli 2020 de warmste in 89 jaar.

Regen

Het wordt tijd dat het eens echt flink gaat regenen in Ourique. Eigenlijk kan er niet genoeg vallen. Afgelopen winter was de 4 na droogste in 100 jaar en van december t/m februari is er maar 40% neerslag gevallen ten opzichte van het langjarig gemiddelde. Net als onze ‘barragem’ (meertjes) kunnen de waterreservoirs zoals het stuwmeer ‘Albufeira da Barragem do Monte da Rocha’ nog zeer veel water hebben. Dit meer is de watervoorziening voor 5 gemeenten in de buurt en was in augustus voor amper 10% gevuld… In het natte, groene westen van Nederland kun je het je niet voorstellen dat water een probleem is maar dat is in Zuid-Portugal een ander verhaal.

Zelf zien we de droogte aan de waterstand in de meertjes. Iedere keer dat we er zijn staan die anders maar nu zien we bij het grote meer de ondiepere delen droogvallen en de steiger erg scheef op het water staan.

Op dag 2 zijn we een rondje gaan lopen en kwamen we, tot onze verbazing, een klein meertje tegen waar water in stond. Als het water in dit meertje hoog genoeg staat, komt het uiteindelijk (180 meter verder) in het grote meer terecht. Zo hoog staat het echter niet. Wel zagen we pootafdrukken van zwijnen. Van vrij recent aangezien ze in de natte modder staan dus waarschijnlijk lopen die nog rond.

Als je ziet hoe droog het tussen april en oktober is zou je kunnen denken dat de natuur erg dor is. Droog is het zeker en als je naar de grond van de buren kijkt zie je die droogte ook duidelijk. Daar worden alle struiken gerooid en staan vaak alleen nog wat kurkeiken (beschermd sinds de 14^e eeuw). Het verbaast me echter hoe groen het bij ons op het land nog is.

Routine

Meestal komen we in de avond aan, doen we een wijntje en gaan dan lekker naar bed. De volgende ochtend naar ‘de rode deuren’ (de technische ruimte), de olijfbomen en de grote waterput. Deze laatste stond weer helemaal vol en de pomp was uitgeslagen, goede berichten!

Om daar te komen moet je een heuveltje op, het pad is al flink begroeid met allerlei grassen en struiken. Ieder jaar werden de paden machinaal vrijgemaakt en lopen er geiten en schapen om het onkruid op de lastige plekken weg te vreten. Dit jaar is dat voor het eerst in jaren niet gebeurt. We hadden dit kunnen regelen via een van de Portugezen die we eerder hebben ontmoet maar we hebben de sleutel van het hek niet achtergelaten…leermomentje.

Aangezien Portugal ieder jaar geteisterd wordt door bosbranden zijn er regels ingesteld m.b.t. het kort houden van beplanting. We hebben wat kleine bomen en geen begroeiing in de buurt van het huis en de meest dichtbij zijnde buren wonen op 150 meter dus we lijken daaraan te voldoen. Voor komend jaar gaan we een snoeiplan maken, ook om te bepalen welke delen we ruig willen laten en wat we willen aanpakken. Uiteraard zijn dat de paden, heuvels dicht bij het huis, tuin van Wanda’s kantoortje en de watergangen naar de meertjes. We zullen mensen gaan inhuren om de boel schoon te maken en mogelijk laten we dan ook weer schapen en geiten rondlopen. Aandachtspuntje is dan wel de moestuin…we hebben nu ook geiten en voor je het weet is je tuin leeg gevreten.

Koelte

Ieder moment dat we buiten zijn genieten we van de onbewolkte lucht, de schildpadjes in het meer en de warmte. Er is geen wind en de enige schaduw komt van de veranda, waar het overigens verbazingwekkend koel is. Aan de kust is het wat koeler dan bij ons landinwaarts. Zwemmen in de meertjes lijkt geen probleem maar we hebben geen idee hoe de bodem is, waarschijnlijk zand met rots, en of we er mogelijk ziek van kunnen worden.

Om het binnen koel te houden, blijven de deuren en ramen overdag zoveel mogelijk dicht. Boodschappen zetten we in het ijs in de koelkast. Omdat de elektra niet continue werkt is dat nog de grootste uitdaging. Ook voor andere apparaten als laptops en telefoons hebben we natuurlijk stroom nodig. We hebben een extra losse batterij gekocht maar je ontkomt niet aan opladen dus zodra het aggregaat aangaat, gaan gelijk alle apparaten in de stopcontacten en we laden zoveel mogelijk onderweg in de auto op.

Actiepunten

We merken dat iedere keer dat we er zijn, we aandachtspunten vinden en nemen nog een keer de tijd om goed rond te kijken en te inventariseren wat er allemaal moet gebeuren. Stroom is duidelijk, water en houtkachel met radiatoren ook. Zodra het aggregaat aangaat, komt er druk op het water, wat betekent dat de douche kan doorstromen. Dat gaan we echter de volgende keer doen. Net als controle van de ketel die in de ‘bijkeuken’ staat. Daar moeten we een monteur bijhalen. De zonnepanelen op het huis zullen moeten worden gecontroleerd door de monteur die ook de batterijen controleert. Bij de kachelpijp zien we iedere keer stukjes isolatie liggen, er zit dus ongedierte in het plafond. Waarschijnlijk is het een gekko. Hoe we dat gaan oplossen denken we nog over na.

Aan het huis is een extra kamer gebouwd. Het hout dat daarvoor gebruikt is, is van mindere kwaliteit. Op zich is dat prima als het bijgehouden wordt wat natuurlijk al jaren niet gedaan is. De zon heeft ervoor gezorgd dat een aantal planken kromgetrokken is en dus kijk je tegen de isolatie aan. Eerder hebben we die gaten al provisorisch gedicht. We besluiten dat de buitenmuren en isolatie aan de achterkant geheel vervangen gaan worden. Dat biedt gelijk de mogelijkheid om de kleine raampjes groter te maken of anders te plaatsen. Buiten overleggen we over de plek van de moestuin en uiteraard…het zwembad. Wanda wil een veld vol met lavendel, citroen-, sinaasappel-, limoen- en amandelbomen. Ik kijk naar plekken voor beesten, de druiven (voor de jaarlijkse 365 flessen) en bijenkasten.

Buitenlanders

Tijdens eerdere trips, toen we nog op zoek waren, hebben we bij Nederlanders met een B&B overnacht. We zitten natuurlijk in de social media-groepen van buitenlanders in Ourique en Portugal, daardoor krijgen we veel mee en steeds meer contact met andere buitenlanders in Ourique. Bij een Nederlands/Amerikaans stel zijn we op de koffie geweest waar we interessante verhalen hebben gehoord over het leven in Portugal inclusief een aantal goede tips.

Veel mensen wonen al lange tijd in de buurt van Ourique en hebben echt moeten pionieren. In die tijd was er geen mobiele telefoon en internet, laat staan social media. De snelweg tussen Faro en Lissabon was er ook nog niet en om dan, vaak zonder de taal te spreken (en dus zonder vertaalmachientje of Google-translate), je te vestigen op het platteland of in een klein Portugees dorp buiten Ourique is zeer avontuurlijk en heb ik respect voor.

Op mijn manier tracht ik ook de taal te leren. Ieder dag 10 minuten luisteren naar ‘Portuguese with leo’, een taalcursus op de cd in de auto en filmpjes met vertalingen, maar opschieten doet het niet echt. Woordjes stampen heb ik nooit leuk gevonden dus misschien toch maar… het huis volplakken met Post-It’s…