Het is augustus 2016. Een maand voordat ik 46 jaar word. Het is het moment waarop we ons volgende 5-jarenplan opstellen. In zo’n plan formuleren we onze doelen. Iets dat we vaker doen en dat tot nu toe altijd goed heeft uitgepakt. Zo zijn we 15 jaar geleden ook aan onze boerderij gekomen. Onder het genot van een wijntje brainstormen we waar we over 5 jaar willen staan. Tijdens het brainstormen leggen we onze grootste wensen op tafel, hoe onrealistisch die ook mogen klinken. We schatten in wat daarvoor nodig is, maken een plan en trachten ons daaraan te houden.
Onze droom
We genieten altijd enorm van de zon tijdens de weinige warme dagen in Nederland. Op de veranda eten en relaxen is wat we vaker zouden willen dus een warme omgeving komt zeker op het lijstje. Wanda ziet zichzelf graag wandelen op eigen land. Ze wil wel een paar ezeltjes, een hond en een sinaasappelboom in de tuin. Ik wil graag een wijngaard, gewoon voor eigen gebruik, voor de lol. Ik zou graag water op het land hebben. Ook wil ik binnen een uur het vliegveld kunnen bereiken. Wel zo makkelijk als er iets in de familie gebeurd of als ik klussen in Nederland wil blijven doen. Maar het zou wel heel fijn zijn wanneer we minder hard zouden hoeven werken. Hoewel dit onmogelijk lijkt stellen we als doel dat we willen rentenieren in het buitenland.
Ons plan ‘Rentenieren in 2020’
Na het dromen schrijven we onze doelen op. Omdat ik 50 jaar word in 2020 en het wel goed klinkt ‘stoppen met werken op je 50ste’ besluiten we ons doel op 20 september 2020 te zetten. We noemen ons plan ‘Rentenieren in 2020’. In plaats van een 5-jarenplan wordt het dus een 4-jarenplan. Nog iets uitdagender dus!
Onze aanpak
Ok, nu hebben we een doel maar hoe gaan we dat doen dan?
Duidelijk is dat we onze kosten moeten zien te verlagen. Ook zullen we geld moeten sparen of een passief inkomen moeten genereren. Allereerst zetten we op een rij hoe we er financieel voor staan. We kijken naar de waarde van ons spaargeld, aandelen, deelnames, onroerend goed, overige bezittingen en schatten de overwaarde van ons huis in. Daarna bedenken we hoeveel geld we nodig hebben om tot ons 85-ste jaar (gokje) te kunnen leven. We willen wel van het leven blijven genieten, dus het inkomen moet realistisch blijven.
Uiteindelijk denken we met 2500,- euro per maand een goed leven te kunnen leiden in het buitenland. Dat betekent 35 jaar x 12 maanden x 2500,- = 1.050.000,- euro. Ook hebben we een huis nodig. We schatten dat dit 250.000,- euro gaat kosten. Totaal zouden we dus 1.300.000,- euro nodig hebben voor dit avontuur. Oeps, dat gaat nooit lukken denk ik direct en uiteindelijk zal ook blijken dat we minder nodig hebben. Daarover later meer. Pffff, gelukkig…
Welk land gaat het worden?
Daarna komt de vraag in welk land we willen wonen. We hebben elkaar ontmoet onderweg naar Australië en dat land zal voor altijd een speciale plek in ons hart hebben. Maar om daar een verblijfsvergunning te krijgen moet je veel geld meenemen. En dan neem je ook voorgoed afscheid van familie en vrienden want de reis is toch wel erg lang om regelmatig te maken. Je hoort dat mensen goedkoop in Thailand, Indonesië en Colombia kunnen leven. Of wordt het misschien toch Costa Rica, een fantastisch mooi land? Het aantal huizen dat we op internet bekijken is enorm en hoewel we niets uitsluiten, wordt het waarschijnlijk toch een land in Zuid-Europa. We kiezen op dat moment voor Portugal omdat we denken dat we daar het goedkoopst kunnen leven. De komende jaren zullen we ook nog een aantal andere landen onderzoeken, maar uiteindelijk zal blijken dat onze eerste ingeving toch de juiste was.
Ontdekkingsreis
We beginnen daarom onze ontdekkingsreis in Portugal. We komen op verschillende plekken en ontdekken uiteindelijk ‘het witte huisje’ in Ourique. We hebben direct al een goed gevoel over die omgeving, maar het witte huisje is nog niet precies wat we zoeken.
Maart 2017 gaat Wanda, samen met een vriendin, een kijkje nemen bij een locatie in Zuid-Frankrijk. Daar staan zeven woningen bij elkaar die deels verhuurbaar zijn. Na het bezoek zien we daarvan af. De huizen zijn onhandig ingedeeld, staan te dicht op elkaar en kwalitatief te slecht. Zeker voor de prijs die gevraagd wordt. Frankrijk lijkt het niet te worden. Mooi land maar niet voor ons.
April 2018 gaan we naar Monte do Vale Porquinhas (Vallei van de varkentjes…uhhhh…), in de buurt van Villanova de Milfontes, een surfers paradise aan de Zuidwest kust van Portugal. Volledig afgelegen, in een mooi dal, staat een woonhuis inclusief zwembad en een aantal huisjes welke verhuurd kunnen worden. Het is een fantastische plek, 15 minuten over een dirt road door de bergen naar 18,7 hectare eigen grond met ruimte voor dieren en fruitbomen. Het heeft een wateropslag en een prachtige waterval (Rocha da Água de Alta) die vanaf ‘ons’ land een dal in stort. Op de heuvel zouden we glampingtenten kunnen plaatsen om gasten van een prachtige zonsondergang te laten genieten. Voldoende mogelijkheden om bezig te zijn en inkomsten te genereren. Groot nadeel is echter dat de gastenverblijven te dicht bij het woonhuis liggen. Gasten vinden we prima, maar we houden niet van te veel gezeur.
We kijken in Italië, in het prachtige Toscane, maar we vinden het te duur voor wat je krijgt. Umbrië lijkt echter een goede kans te maken, specifiek het deel in de buurt van Lago di Trasimeno. Het eten in Italië trekt, maar we komen er achter dat Rome eigenlijk ter hoogte van Noord-Spanje ligt (hoezo gedegen vooronderzoek…) en dus nog steeds relatief koude winters heeft. Zuid-Italië trekt ons niet dus dat is geen optie.
Mijn voorkeur gaat uit naar Spanje. Vooral omdat ik 3 woorden Spaans spreek (comer, vino en cerveza). Het warmste, groene deel van Spanje ligt ruwweg tussen Malaga en Cadiz. We kijken o.a. in de buurt van Ronda. Maar Wanda voelt zich in Spanje niet op haar plek. Terug naar Portugal dus.
Ondertussen hebben we filmpjes gezien van bosbranden in Midden Portugal daar schrikken we wel van. Daar willen we niet wonen al zijn de huizen daar goed betaalbaar. Het noorden van Portugal is te nat en te koud, dus we gaan voor het zuiden. We zoeken in het gebied tussen Lissabon en Faro zodat we dan altijd dicht bij een vliegveld zitten. Eerst kijken we voornamelijk in de Algarve maar uiteindelijk komen we toch weer in Ourique uit. Dit is de plek!
Nu nog de juiste woning vinden. We gaan diverse locaties bekijken. Begin 2019 doen we een bod op een plek waar de fundering voor een huis al is gelegd. Er zitten echter een aantal regels aan deze locatie. Door de verkopers, die onze toekomstige buren gaan worden, worden we nogal beperkt in onze mogelijkheden. En Wanda is niet zo van de beperkende regeltjes. Vlak voor het ondertekenen besluiten we dat dit toch niet de juiste plek voor ons is. Achteraf een super besluit!
Een maand later gaan we weer naar Ourique om 5 locaties te bekijken. De eerste locatie is uniek en gelijk raak. Wanda weet het direct als we het terrein op rijden. Ik 10 minuten later. Dit moeten we hebben! En zo kopen we uiteindelijk Monte da Catrivanita. De plek waar we de volgende fase van ons leven gaan invullen. We gaan een spannende periode tegemoet maar hebben er heel veel zin in.
Wil je ons volgen op weg naar ons doel? Klik dan hier en we houden je op de hoogte!
