Geen categorie

Huis in de verkoop – Huis uit de verkoop

Eind december kregen we dan eindelijk de taxatiewaarde van ons huis. Deze waarde ligt maar net iets onder onze vraagprijs, dus daar zijn wij erg tevreden mee. Deze besproken met de potentiële kopers. Die hebben uiteindelijk een mooi bod uitgebracht, maar lag een stuk onder de taxatiewaarde. Daarom hebben we het bod afgeslagen. Het stond immers nog niet eens op Funda en we vonden het nog te vroeg om nu al onder taxatiewaarde te verkopen. Er was immers voldoende interesse in onze woning.

De potentiële kopers hebben er uiteindelijk voor gekozen een woning te kopen die beter bij hun budget past. Dus op 4 januari jl. hebben we de boerderij officieel op Funda geplaatst waarna we direct nieuwe gegadigden hadden. Ook weer leuke gezinnen die graag op deze mooie plek willen wonen.

Tegelijkertijd gebeurde er door alle Coronamaatregelen van alles. Er werd besloten dat iedereen die wilde vliegen dat alleen nog mocht met een negatieve Coronatest. Ook sloot de grens tussen Spanje en Portugal voor wegverkeer voor iedereen die geen officiële inwoner van Portugal is. En dat alles gebeurde bijna van de een op de andere dag. Wij werden hier wat onrustig van. Welke maatregelen zouden er nog volgen? En wat nu als wij ons huis verkocht zouden hebben en we zouden niet naar ons huis in Portugal kunnen? Dan zouden we tijdelijk dakloos zijn. En een extra keer verhuizen binnen Nederland zagen we niet zitten. Ook kwam de gedachte op: Als we wel naar Portugal gaan en er gebeurt iets met familie, dan kunnen we misschien niet terug naar Nederland door de maatregelen…wat dan? Hoe zouden we dat vinden?

We kwamen tot het besluit dat de omstandigheden zo onzeker werden, dat we het geen prettig idee meer vonden om ons huis te verkopen. Dus niet veel later hebben we ons huis weer uit de verkoop gehaald. Zo dat voelde weer een stuk beter!

Opnieuw gingen we onze opties bekijken. Wat willen we wel en wat willen we niet? Hoe staan we er nu voor?

Als eerste bedachten we dat door de nieuwe, hogere taxatie onze hypotheekkosten naar beneden konden. Dat scheelde bijna 45% per maand! Zo dat was een leuke meevaller. Daardoor kunnen we ons huis ook makkelijker voor langere tijd aanhouden. Zelfs als we voor een tijdje naar Portugal gaan. We kunnen nu eerst gaan proefwonen en kijken of het ons bevalt. Ook een fijn idee. Dat maakt dat het hele avontuur weer iets behapbaarder wordt.

En dat is wat we nu besloten hebben. We gaan eerst eens een tijdje proefwonen in Portugal. Afhankelijk van onze ervaring komen we dan terug naar Nederland om ons huis definitief te verkopen of andere keuzes te maken. Het wachten is nu eigenlijk tot de grens opengaat. We willen namelijk met de camper naar Portugal reizen waardoor we meer spullen en de kat mee kunnen nemen.

Op moment van schrijven is Portugal langzaam maar zeker weer maatregelen aan het terugdraaien. Het is de bedoeling dat heel Portugal in drie stappen weer helemaal opengaat. Vanaf 10 april hoef je geen PCR test meer te doen vanuit Portugal naar Nederland, maar nog wel andersom. De cafés en terrassen zijn alweer open en half mei moeten alle maatregelen geheel opgeheven zijn. Onduidelijk is of de grens dan ook weer opengesteld gaat worden. Maar het zou leuk zijn als dat zo is. Dan laden we de camper in en vertrekken we naar de zon! ??

Portugees leren zonder talenknobbel

Op zich kan ik goed leren. Maar waar mijn talenknobbel hoort te zitten, zit een groot zwart gat. De nieuwe woordjes gaan erin en komen er nooit meer uit.

Na 4 jaar Engels op school was ik blij dat ik voor Franse les mocht kiezen. Maar daar moet je je verder ook niet veel van voorstellen. Na 4 jaar Frans kon ik mezelf voorstellen en een brood bestellen in de winkel. Ingewikkelder moest het niet gaan worden want dan wist ik het ook niet meer.

Zelfs na een jaar wonen, werken en reizen in Australië kon ik nog steeds niet vloeiend Engels spreken. Dus dat ik ooit Portugees zou gaan spreken, was een brug te ver voor mij. Daar geloofde ik niet in. Gelukkig kan ik mensen wel makkelijk begrijpen, maar iets terugzeggen was meestal het grote probleem.

Nou heeft Ray iets meer gevoel voor taal. Dus die taak had ik hem toebedeeld: ‘Als jij nou Portugees leert spreken, dan kun jij ons verstaanbaar maken in Portugal’. Ray was het er niet geheel mee eens en vond dat ik de taal ook moest leren: ‘Wij vinden toch ook als er iemand in Nederland komt wonen dat hij of zij de taal leert?’ En daar had hij wel gelijk in. Maar vertrouwen dat ik op mijn 48ste nog een taal ging leren daar geloofde ik echt niet in.

In de tussentijd bestelden wij allerlei boeken en in de auto hadden we cd’s met Portugese les. Af en toe kon ik wel een woordje meespreken maar de woorden onthouden daar had ik grote moeite mee. Ik ben totaal niet auditief aangelegd. Alleen woorden op gehoor kan ik niet onthouden. Als ik een woord wil onthouden dan moet ik er eerst een plaatje van maken. Dat doe ik door het woord in mijn hoofd op te schrijven en er dan een soort foto van te maken. Plaatjes kan ik namelijk wel in mijn geheugen opslaan. Spreekoefeningen zijn dus niet aan mij besteed. Het kost simpelweg te veel tijd om overal eerst een plaatje van te maken in je hoofd. En dat maakt een taal leren erg lastig.

Op facebook zag ik niet lang geleden een jongen die Portugese les gaf. Hij gaf zowel lessen in groepsverband als individuele lessen. Dat is wel wat voor Raymond dacht ik. En inderdaad, hij wilde wel privélessen gaan volgen. Na een korte introductieles besloot Ray direct 40 lessen bij hem af te nemen. Die jongen zat namelijk al zo vol in zijn agenda dat hij de vrij beschikbare tijd direct wilde inplannen. Zo had hij direct 3 afspraken in de week voor de eerst komende 3 à 4 maanden. Ray was lekker voortvarend bezig!

Na de eerste les was hij erg enthousiast: ‘Dit is leuk Wanda! Dit is ook wat voor jou!’. Maar ik was nog niet echt overtuigd. Spraaklessen hebben mij nog nooit een stap verder gebracht. Maar Ray had ook een leuke app opgekregen van zijn leraar: de Duolingo app. Een app waarmee je diverse talen kunt leren, je leert spreken, schrijven en ook luisteren wat er in het Portugees gezegd wordt.

Daar was ik wel nieuwsgierig naar geworden. Ik dacht er kan mij toch weinig gebeuren door die app een keer te downloaden. Als het niets is dan slaan we het gewoon weer over. Maar Duolingo deed iets met mij wat nog nooit eerder was gebeurd. Ik vond het leuk om woordjes en zinnetjes te leren. Het begint op laag niveau en gaat steeds een stapje verder. Als je een fout maakt dan wordt dezelfde vraag een paar minuten later weer gesteld net zolang tot je het goed hebt. En dat is leuk. Het gaat niet boven mijn niveau zoals het vaak in spraaklessen voor mij gaat. Nee, ik word net voldoende uitgedaagd om meer te leren, maar het wordt ook niet te moeilijk. Spelenderwijs leren dus.

         

Zo blijk ik in 9 dagen al beter Portugees te spreken dat ik ooit Frans heb gesproken! Ik ben zelf totaal verbaasd. En ook heel trots op mezelf. Dit had ik echt nooit gedacht. Ik had nooit gedacht dat ik ooit in het Portugees een redelijke zin zou vormen. En nu ken ik al veel dieren- en groentennamen, kan om een tafel of de rekening vragen, een kopje koffie of thee bestellen, vragen hoe het met iemand gaat etc. En dat geeft goede hoop voor de komende tijd. Als ik in dit tempo doorga dan kan ik binnen een paar maanden een redelijk gesprek met iemand voeren. Wie had dat nu gedacht? Ik niet in ieder geval!

Er is dus hoop. Ook voor jou als je moeite hebt met Portugees leren. Download de Duolingo app op je telefoon en ontdek hoe leuk en makkelijk het is.

Boa sorte!

Let op: Het Portugees in Duolingo is Braziliaans Portugees en geen Europees Portugees. Dus diverse woorden zijn anders dan men in Portugal gebruikt. Maar zoals een lezeres opmerkte: ‘De Portugezen zullen Braziliaans beter verstaan dan Nederland!’. En volgens mij heeft ze daar helemaal gelijk in! ?

Nog een paar maandjes..

 

Inmiddels zitten we begin december en komt ons vertrek steeds dichterbij. Uiteindelijk duurt het wat langer dan verwacht, voornamelijk doordat we door Corona het huis later te koop hebben gezet. Om de juiste verkoopprijs te bepalen hebben we een taxatie laten doen. Die moet deze week binnenkomen en dan kunnen we met potentiële kopers om tafel. Hopelijk komen we dan snel tot een overeenkomst.

Scenario’s huis

We hebben met betrekking tot het huis ook andere scenario’s nog eens de revue laten passeren. Verkopen zoals we nu aan het doen zijn, eerst afmaken van het rechterdeel (nu casco), splitsen in twee huisnummers of verhuren als zorgboerderij/B&B/kantoor/ woonruimte o.i.d.

Voor extra inkomen zouden we eigenlijk het casco woongedeelte af moeten maken zodat we beide woningen apart kunnen verhuren. Uiteindelijk is de hypotheekrente superlaag en krijg je nergens een goedkopere lening. We denken er, inclusief reservering voor onderhoud, 2.500,- euro netto per maand aan over te kunnen houden…. Serieus bedrag. Paar nachtjes over geslapen maar toch besloten dat we dit boek gaan afsluiten. We houden van dit huis en de plek en hebben er 15 jaar fantastisch gewoond maar het is tijd voor een nieuw avontuur.

We hebben ‘art impressions’ laten maken zodat potentiële kopers een indruk krijgen hoe het casco gedeelte eruit zou kunnen zien na verbouwing:

Ook het scenario ‘wat als het ons niet bevalt in Portugal’ is gepasseerd. Zoals altijd stellen we onszelf dan de vraag: ‘Wat is het ergste dat ons kan overkomen?’ Waarschijnlijk zullen we nooit meer een woning als de huidige terug kunnen kopen. Aan de andere kant gaan we ook niet in een appartementje zitten, daarvoor is de vrijheid van het buiten leven te belangrijk. Vermoedelijk wordt het een kleiner boerderijtje of woning ergens anders in Nederland waar de prijzen lager zijn. Huren is uiteraard ook een optie. Aan de andere kant is het de vraag of het Nederland wordt waar we naar terug gaan… al is Thais ook geen gemakkelijke taal…

Werk

Ik heb dit jaar een stuk minder uren gemaakt. Dat heeft als voordeel dat je creatief wordt. Als je erop let is het grappig hoeveel mogelijkheden en ideeën er opkomen. Die zijn niet allemaal even goed maar als 10% blijft hangen is dat leuk. Ik heb besloten een aantal concepten uit te werken en die op een website te zetten.

De hele dag golfen, kaarten, zonnen, vissen of op het land bezig zijn gaat het niet worden. De concepten worden een onderdeel van het werkende leven. Hoe dat er precies uit gaat zien weet ik echter nog niet. In ieder geval grotendeels vanuit Portugal en zeer waarschijnlijk kleinere klussen in Nederland. Wanda heeft veel kennis van online academies en verdienmodellen dus dat komt goed. Deze tijd heeft overigens wel als voordeel dat thuiswerken gewoon is geworden. Ik vind het nog steeds leuk om op kantoor te zijn en face-to-face met mensen aan tafel te zitten maar de voordelen zijn ook legio. We zullen zien.

Weekje Ourique

In augustus zijn we een weekje naar Ourique geweest. De laatste keer was februari dus het was zeker weer tijd. Het was midden zomer dus we waren erg benieuwd hoe warm het zou zijn.

De vlucht ging prima, het vliegtuig was niet helemaal vol. Als we naar Ourique rijden komt het vakantiegevoel weer terug. We vragen elkaar iedere keer weer of we het ons voor kunnen stellen hier te wonen. Het lijkt nog steeds onwerkelijk. Van de blauwe lucht worden we happy en de warmte is iedere keer weer prettig.

 

We hebben het ‘getroffen’ met een van de warmste weken van het jaar. Eerder hadden we al foto’s gezien met temperaturen van boven de 46°C. Deze week mocht er ook zijn. Op een van deze dagen was het om 15.00 uur 42°C. Dat is wel even heavy. Dan doe je helemaal niets meer en moet je echt in de Zuid-Europese stand. De zon geeft al vroeg op de dag een flinke warmte, welke duurt tot een uur of 6. Van buitenwerk zal geen sprake zijn in juli en augustus maar dat was verwacht. Dit jaar is het overigens ook in september in de 30°C. Oktober en november zijn de temperaturen nog boven de 20°. Het is dit jaar schijnbaar erg warm maar uniek is het niet. Wel was juli 2020 de warmste in 89 jaar.

Regen

Het wordt tijd dat het eens echt flink gaat regenen in Ourique. Eigenlijk kan er niet genoeg vallen. Afgelopen winter was de 4 na droogste in 100 jaar en van december t/m februari is er maar 40% neerslag gevallen ten opzichte van het langjarig gemiddelde. Net als onze ‘barragem’ (meertjes) kunnen de waterreservoirs zoals het stuwmeer ‘Albufeira da Barragem do Monte da Rocha’ nog zeer veel water hebben. Dit meer is de watervoorziening voor 5 gemeenten in de buurt en was in augustus voor amper 10% gevuld… In het natte, groene westen van Nederland kun je het je niet voorstellen dat water een probleem is maar dat is in Zuid-Portugal een ander verhaal.

Zelf zien we de droogte aan de waterstand in de meertjes. Iedere keer dat we er zijn staan die anders maar nu zien we bij het grote meer de ondiepere delen droogvallen en de steiger erg scheef op het water staan.

Op dag 2 zijn we een rondje gaan lopen en kwamen we, tot onze verbazing, een klein meertje tegen waar water in stond. Als het water in dit meertje hoog genoeg staat, komt het uiteindelijk (180 meter verder) in het grote meer terecht. Zo hoog staat het echter niet. Wel zagen we pootafdrukken van zwijnen. Van vrij recent aangezien ze in de natte modder staan dus waarschijnlijk lopen die nog rond.

Als je ziet hoe droog het tussen april en oktober is zou je kunnen denken dat de natuur erg dor is. Droog is het zeker en als je naar de grond van de buren kijkt zie je die droogte ook duidelijk. Daar worden alle struiken gerooid en staan vaak alleen nog wat kurkeiken (beschermd sinds de 14e eeuw). Het verbaast me echter hoe groen het bij ons op het land nog is.

Routine

Meestal komen we in de avond aan, doen we een wijntje en gaan dan lekker naar bed. De volgende ochtend naar ‘de rode deuren’ (de technische ruimte), de olijfbomen en de grote waterput. Deze laatste stond weer helemaal vol en de pomp was uitgeslagen, goede berichten!

Om daar te komen moet je een heuveltje op, het pad is al flink begroeid met allerlei grassen en struiken. Ieder jaar werden de paden machinaal vrijgemaakt en lopen er geiten en schapen om het onkruid op de lastige plekken weg te vreten. Dit jaar is dat voor het eerst in jaren niet gebeurt. We hadden dit kunnen regelen via een van de Portugezen die we eerder hebben ontmoet maar we hebben de sleutel van het hek niet achtergelaten…leermomentje.

Aangezien Portugal ieder jaar geteisterd wordt door bosbranden zijn er regels ingesteld m.b.t. het kort houden van beplanting. We hebben wat kleine bomen en geen begroeiing in de buurt van het huis en de meest dichtbij zijnde buren wonen op 150 meter dus we lijken daaraan te voldoen. Voor komend jaar gaan we een snoeiplan maken, ook om te bepalen welke delen we ruig willen laten en wat we willen aanpakken. Uiteraard zijn dat de paden, heuvels dicht bij het huis, tuin van Wanda’s kantoortje en de watergangen naar de meertjes. We zullen mensen gaan inhuren om de boel schoon te maken en mogelijk laten we dan ook weer schapen en geiten rondlopen. Aandachtspuntje is dan wel de moestuin…we hebben nu ook geiten en voor je het weet is je tuin leeg gevreten.

Koelte

Ieder moment dat we buiten zijn genieten we van de onbewolkte lucht, de schildpadjes in het meer en de warmte. Er is geen wind en de enige schaduw komt van de veranda, waar het overigens verbazingwekkend koel is. Aan de kust is het wat koeler dan bij ons landinwaarts. Zwemmen in de meertjes lijkt geen probleem maar we hebben geen idee hoe de bodem is, waarschijnlijk zand met rots, en of we er mogelijk ziek van kunnen worden.

Om het binnen koel te houden, blijven de deuren en ramen overdag zoveel mogelijk dicht. Boodschappen zetten we in het ijs in de koelkast. Omdat de elektra niet continue werkt is dat nog de grootste uitdaging. Ook voor andere apparaten als laptops en telefoons hebben we natuurlijk stroom nodig. We hebben een extra losse batterij gekocht maar je ontkomt niet aan opladen dus zodra het aggregaat aangaat, gaan gelijk alle apparaten in de stopcontacten en we laden zoveel mogelijk onderweg in de auto op.

Actiepunten

We merken dat iedere keer dat we er zijn, we aandachtspunten vinden en nemen nog een keer de tijd om goed rond te kijken en te inventariseren wat er allemaal moet gebeuren. Stroom is duidelijk, water en houtkachel met radiatoren ook. Zodra het aggregaat aangaat, komt er druk op het water, wat betekent dat de douche kan doorstromen. Dat gaan we echter de volgende keer doen. Net als controle van de ketel die in de ‘bijkeuken’ staat. Daar moeten we een monteur bijhalen. De zonnepanelen op het huis zullen moeten worden gecontroleerd door de monteur die ook de batterijen controleert. Bij de kachelpijp zien we iedere keer stukjes isolatie liggen, er zit dus ongedierte in het plafond. Waarschijnlijk is het een gekko. Hoe we dat gaan oplossen denken we nog over na.

Aan het huis is een extra kamer gebouwd. Het hout dat daarvoor gebruikt is, is van mindere kwaliteit. Op zich is dat prima als het bijgehouden wordt wat natuurlijk al jaren niet gedaan is. De zon heeft ervoor gezorgd dat een aantal planken kromgetrokken is en dus kijk je tegen de isolatie aan. Eerder hebben we die gaten al provisorisch gedicht. We besluiten dat de buitenmuren en isolatie aan de achterkant geheel vervangen gaan worden. Dat biedt gelijk de mogelijkheid om de kleine raampjes groter te maken of anders te plaatsen. Buiten overleggen we over de plek van de moestuin en uiteraard…het zwembad. Wanda wil een veld vol met lavendel, citroen-, sinaasappel-, limoen- en amandelbomen. Ik kijk naar plekken voor beesten, de druiven (voor de jaarlijkse 365 flessen) en bijenkasten.

Buitenlanders

Tijdens eerdere trips, toen we nog op zoek waren, hebben we bij Nederlanders met een B&B overnacht. We zitten natuurlijk in de social media-groepen van buitenlanders in Ourique en Portugal, daardoor krijgen we veel mee en steeds meer contact met andere buitenlanders in Ourique. Bij een Nederlands/Amerikaans stel zijn we op de koffie geweest waar we interessante verhalen hebben gehoord over het leven in Portugal inclusief een aantal goede tips.

Veel mensen wonen al lange tijd in de buurt van Ourique en hebben echt moeten pionieren. In die tijd was er geen mobiele telefoon en internet, laat staan social media. De snelweg tussen Faro en Lissabon was er ook nog niet en om dan, vaak zonder de taal te spreken (en dus zonder vertaalmachientje of Google-translate), je te vestigen op het platteland of in een klein Portugees dorp buiten Ourique is zeer avontuurlijk en heb ik respect voor.

Op mijn manier tracht ik ook de taal te leren. Ieder dag 10 minuten luisteren naar ‘Portuguese with leo’, een taalcursus op de cd in de auto en filmpjes met vertalingen, maar opschieten doet het niet echt. Woordjes stampen heb ik nooit leuk gevonden dus misschien toch maar… het huis volplakken met Post-It’s…

Lang weekend Ourique

Donderdag 20 t/m maandag 24 februari 2020

Het is heel apart. We zien een toekomst voor ons in een land en situatie die zo anders is dan hoe en waar we nu leven, terwijl we nog steeds in de day-to-day werkmodus zitten. Een huis hebben in het buitenland en weten dat het op een gegeven moment ook je thuis wordt, betekent dat je er bijna dagelijks mee bezig bent. Superleuk is dat er steeds meer mensen zijn, bekend en onbekend, die geïnspireerd lijken en meer over deze stap willen weten. Zat al aan een verdienmodel te denken maar veel leuker is gezellig een hapje eten en bijkletsen.

 

In ieder geval proberen we, zodra het tijd-technisch even mogelijk is, naar Ourique te gaan en dat was eind februari weer zo. Doordat we de geitjes en kat thuis niet te lang alleen willen laten gaan we iedere keer maar vier à vijf dagen. Dat is eigenlijk te weinig als je echt iets wilt gaan doen. Immers, voor de solar (zonnepanelen) hebben we nieuwe batterijen nodig, de waterpomp deed het de laatste keer niet en de kwaliteit van het water (i.v.m. de stilstand) moeten we nog onderzoeken. We zien daar echter niet in 4 dagen iets van komen dus gaan we maar vooral heen om te ontdekken en genieten.

 

Dak en zonnepanelen

 

Zelfvoorzienend

In ieder geval is het mogelijk om geheel zelfvoorzienend te leven. Dat is niet perse ons doel maar mogelijk is het zeker. We hebben (schijnbaar) vier waterbronnen (waarvan twee gevonden), twee meertjes waarvan een 3500 m2 groot is, twee palen met solar panels, zonnepanelen op het huis en een zonnepaneel bij een bron. De houtkachel verwarmt de cv, er is een groentetuin (thans overwoekerd), 40 olijfbomen, diverse fruitbomen, wild, een kippenhok, klein stalletje incl. water en voerplek en een stal waar we 40 koeien kunnen houden.

 

Of de vorige eigenaar wilde boeren, jagen (…), een visbedrijf of iets anders opzetten weten we niet. Een paar jaar voordat wij het kochten zijn er ook mensen bezig geweest om een camping op te zetten. Vreemd bezoek (lees: gezeur) hebben wij echter geen zin in. Misschien word ik wel een (heel klein) boertje. We praten al over varkens (Ourique is bekend om haar zwarte Iberische varken), schapen en/of geiten. Die hebben voldoende ruimte om lekker te scharrelen. Toen we er vorig jaar waren liep er een kudde schapen van 150-200 stuks, inclusief een enorme Portugese hond (Berghond van de Maremmen en Abruzzen) voor de bewaking tegen zowel wilde dieren (vossen, wolven, andere honden) als mensen. Wanda wil twee ezeltjes dus die komen er ook. Denk ook aan paarden en dan als “vaqueiro” (Portugese cowboy) over het land maar alles op zijn tijd en uhhhhh, eerst nog even goed leren paardrijden…

 

 

21 hectare is in ieder geval flink groot, daar zijn we achter. Hoe vaker we er zijn, hoe meer we ontdekken hoe de vorige eigenaar het gebied heeft ontwikkeld. Naast alle hekken, waterbakken, elektra- en waterleidingen hebben we in ieder geval ook een hertengewei, skelet van een schaap en een struisvogel-ei gevonden. In een la vonden we een “schietmasker”. Dat wordt in Nederland gebruikt voor het verdoven van runderen en van de makelaar hadden we al gehoord dat er struisvogels en herten werden gehouden. Dus misschien wilden zij wel zelfvoorzienend leven. We hebben geen idee…

 

 

Apparatuur

Om (zo goed als) zelfvoorzienend te worden hebben we elektra, water, warmte en eten nodig. Uiteraard gaat het sowieso niet helemaal lukken en dat willen we ook niet, omdat we gewoon een auto blijven rijden, uit eten willen blijven gaan en bijvoorbeeld wasmiddel/zeep niet zelf gaan maken, hoewel dat ongetwijfeld ook kan…

 

De omvormer werkt niet goed en van de batterijen zijn er twee slecht. Via een relatie heb ik begrepen dat het eerdere advies om toch maar alle batterijen te vervangen goed is. De andere zijn ook al 10 jr oud en de oudere trekken de kwaliteit van de nieuwere naar beneden. Vervanging van de slechte voor 2e-hands laat me echter ook niet los.

 

De waterput was met Kerst helemaal leeg en we hadden het idee (niet-technisch als we zijn…) dat de pomp stuk was. Toen ik bij de technische ruimte (“de rode deuren”) liep hoorde ik water lopen terwijl het al zeker 14 dagen niet geregend had. Dus ik op zoek en inderdaad, in het overloopmeertje liep water en na het volgen van de bron kwam ik uit bij de watertank. Huh, die was toch leeg? Dus de stalen deksel opzij en wat blijkt: tot de nok toe gevuld, de vlotter drijft op het water en de pomp werkt dus wel. Goede berichten!

Nu alleen nog even kijken hoe we de pomp uitkrijgen…misschien de vlotter even schoonmaken….zucht…

 

De radiatoren zitten aangesloten op de houtkachel maar worden niet warm. Om die bij te vullen en te ontluchten moet er echter druk op het water zitten en dat ontbreekt. Dit is een klusje voor de volgende keer. De kachel geeft in ieder geval in de woonkamer/keuken voldoende warmte dus dat zit wel goed.

 

Onder het huis lopen de aan- en afvoeren en omdat het meertje voor het huis momenteel laag staat, kan ik die zien. Per deel neem ik foto’s en tracht het op tekening te krijgen. Dat is lastig omdat het niet goed te zien is maar kleine beetjes helpen ook. Grootste uitdaging zie ik nog in de afvoer van het toilet, nog steeds een raadsel waar die uitkomt. Er moet ergens een septic tank zijn (neem ik aan…) maar heb die nog niet gevonden. Thuis hebben we er ook een en dat werkt prima. Het zal toch niet zo zijn dat de afvoer ergens midden in het meertje uitkomt, net als dat bij vakantiestranden in zee gebeurt? Nee, dat lijkt me niet. Ik vermoed dat de tank aan de achterkant iets onder en naast het huis ligt maar waarschijnlijk is dit helemaal overwoekerd. Ook voor de volgende keer. Zolang niet verstopt, geen probleem..

In het schuurtje staan de boiler, dieselaggregaat, gasflessen, regelaar voor de elektra en een oude wasmachine. Er gaan wel lichtjes aan als we knoppen omzetten maar tot zover onze technische kennis. Hier moet dus ook iemand naar komen kijken. Vooral de boiler en het elektra zijn van belang om binnen te kunnen douchen. Dat doen we nog steeds buiten met warm water van het gasstel en een vergiet. Back-to-basics.

 

Land

We hebben nog steeds een deel van ons land niet gezien. Ik heb getracht om het land, langs het hek te lopen maar er is te veel begroeiing en sommige delen moet je omlopen omdat er een hek staat. Dat het in totaal 2,4km over heuvelachtig terrein is, heeft er niets mee te maken…

 

Ons hele gebied is omheind en een groot deel is in kleinere weitjes gesplitst met hekken. Ik schat dat er ongeveer 5 km aan hekken neer is gezet. De meeste zijn 1,20m hoog maar sommige meer dan 2 meter. Dat laatste deel noemen we het Jurrasicpark gebied. Het lijkt ons erg grappig een dergelijk bord te plaatsen inclusief waarschuwing ‘Pas op! Tyrannosaurus Rex!’ Als we er tenten neerzetten of bezoek in de buurt hebben, wil ik bij de ondergaande zon in een Tyrannosauruspak langs gaan rennen. Gewoon voor de lol, hebben we nu al pret van.

 

Pas op! Tyrannosaurus Rex! hek.

De vorige eigenaar heeft de meertjes, die er mogelijk deels al waren, zo aangelegd of met elkaar verbonden dat veel van de neerslag uit de omgeving van de heuvels uiteindelijk in de meertjes terecht komt. Ook heeft hij ervoor gezorgd dat indien de meertjes volraken, het overvloedige water in buffergebieden terecht komt. Echt heel goed over nagedacht!

 

Wennen

Uiteraard hebben we ons geïnformeerd over het leven in Portugal. Vaak wordt beschreven hoe men leeft en werkt maar vooral ook dat het lijkt of Portugezen niet constant haast hebben, zoals wij. Daar proberen we ons op in te stellen en zal ongetwijfeld goed komen. Vroeg beginnen met wat dan ook en dan op het warmste moment weinig tot niets doen en in de avond weer iets gaan doen zal wennen zijn. Maar niet aanpassen gaat je snel opbreken bij deze hoge temperaturen.

 

Een mooi voorbeeld van mezelf druk maken terwijl onze vrienden in Portugal dat helemaal niet doen, is het hek dat een buurman aan het plaatsen is. De buurman heeft palen in de grond geslagen voor een extra hek. Er staat al een lager hek van onze gemeenschappelijke buurman maar dat is schijnbaar niet genoeg. Hij heeft geen land voor vee (hij heeft eucalyptus bomen) dus hoeft niets tegen te houden. Bij de ingang van de weg heeft hij grotere palen geplaatst waardoor het erop lijkt dat hij een poort wil plaatsen. Het is echter de enige weg naar ons land…. De buurman van het lage hek, een oudere Portugese man die alleen Portugees spreekt heeft al geprotesteerd bij de “Camara” (gemeente) en “Guarda Nacional Republicana” (GNR =Politie) maar die kunnen niets doen. Daarop is deze buurman naar het cafe van onze makelaar gegaan en heeft gevraagd of wij op de hoogte zijn. Wij waren een week later (Kerst) in Portugal en hoorden dit van de makelaar. De oudere man hebben we niet meer gezien maar de palen voor het hek natuurlijk wel. Ik zag al bomen geplant worden, en een poort met flink hangslot zodat wij niet meer bij ons land konden komen. En dan gedoe over recht van overpad en alternatieve wegen e.d. Dus een tekening gemaakt en onze advocaat gevraagd wat hij hier aan kon doen. Gevraagd of er iemand langs kon gaan om met die man te praten. Zijn antwoord was briljant in simpelheid: de buurman mag een hek plaatsen op zijn eigen land maar moet jullie toegang geven, eventueel met een sleutel van het hek. Doet hij het anders, ga je naar de politie om het hek open te maken en evt. naar de rechtbank maar dat gaat het hem heel veel geld kosten dus dat doet hij niet. Geen gedoe, dit is gewoon de wet. Klaar.

We zullen zien of het in de praktijk ook zo simpel is in Portugal maar ik heb geen reden om te twijfelen.

 

 

Ps: 21 feb 2020 was het om 17.30 uur 24 graden. Daar doen we het voor!

Kerst in Portugal

We gaan de week van kerst naar Portugal. Al weken kijken we er naar uit. We hebben er zo’n zin in. Daarom hebben we ook geen kerstboom in Nederland opgezet. Normaal vind ik dat heel ongezellig, maar dit jaar ben ik er helemaal niet mee bezig. Mijn gedachten zijn alleen in Portugal.

21 december 2019

Eindelijk is het dan zo ver. Vandaag vertrekken we om 15.50 uur van Rotterdam Airport naar Faro. In Portugal hebben we een bestelauto gehuurd, maar deze blijkt er niet te zijn. Dus het wordt een Citroen C5 SUV. Hiervan kunnen de achterbanken helemaal plat waardoor we veel ruimte kunnen creëren voor de spullen die we willen verhuizen. En het is een zalige auto om mee te rijden. Natuurlijk moeten we wel iets bijbetalen maar gelukkig niet te veel. Zij hebben uiteindelijk niet geleverd wat we gevraagd hebben!

Zo gaan we op weg vanuit Faro naar ons huis in Ourique. Wat een raar idee dat we hier nu ook een huis hebben. En dat dit ons nieuwe thuisland gaat worden. Het is nog erg onwerkelijk maar we hebben er een goed gevoel bij. We denken hier wel te kunnen wennen. We komen in het donker aan bij het hek van ons land en zijn benieuwd wat we aan gaan treffen. Maar in het donker is nog niet veel te zien. We laden de spullen uit en steken wat kaarsen aan. We maken het bed op en drinken een wijntje voordat we naar bed gaan. Wat een spannend avontuur zijn we begonnen.

  

22 december 2019

Rond 8.00 uur komt de zon op en ik word wakker van het licht. Ik loop snel naar buiten want ik hoop de zwijntjes te zien drinken bij het meertje voor ons huis. Helaas… ze zijn er niet. Wel kunnen we lekker buiten ontbijten. Daarna beginnen we aan de grote-opruim-actie. De kasten zitten nog vol spullen van de vorige bewoners. Er staan nog matrassen in de kinderkamer en we willen de bank die in de huiskamer staat weggooien want die is vies. Daar willen wij niet op zitten. We stoppen alle spullen in vuilniszakken. We hebben zakken vol kleding, kinderspeelgoed en keukengerei. Het kost een paar uur om alles in zakken te krijgen. Daarna doen we alles in de auto en brengen het naar het dorp waarna we nog een keer moeten rijden. Weer hebben we een auto vol. Dan maken we de kinderkamer, wat het kantoor van Ray gaat worden, van boven tot onder schoon. Uiteindelijk moeten we stoppen als de zon ondergaat en het te donker wordt in huis. Bij kaarslicht kun je niet zoveel meer doen dus tijd om wat te relaxen. Morgen zullen we de rest van de spullen wegbrengen, dus krijgen we weer een drukke dag. Maar we zijn tevreden met wat we vandaag gedaan hebben.

   

23 december 2019

Weer worden we vroeg wakker. We hebben gisteren ook alle gordijnen van de roedes gehaald dus het is vandaag nog lichter in de slaapkamer dan gisteren. Weer kijk ik of ik de zwijntjes zie. Maar helaas ook vandaag zie ik ze niet. Even later horen we schieten op ons land. Ze zullen toch niet de zwijntjes willen schieten voor het kerstdiner? We gaan kijken waar het schieten vandaan komt. Grenzend aan het achterste gedeelte van ons land zien we een jager. We hebben even geroepen zodat wij niet een partij hagel in ons eigen achterste krijgen. Ze zijn namelijk niet gewend dat wij er zijn. Geluid maken lijkt ons dus wel van belang. De jager zal er niet heel blij mee zijn geweest want zijn prooi wist nu ook meteen dat er volk was. We zeggen de jager op afstand gedag. Later blijkt dit onze buurman aan de Noordzijde te zijn. Na een korte wandeling gaan we weer op huis aan. We moeten verder met opruimen. Vandaag brengt Ray de matrassen, de vloerkleden, de bank en de salontafel weg. Ik ga verder met het schoonmaken van de keuken.

  

Uiteindelijk is alle troep verwijderd. Dat geeft een goed gevoel. Daarmee wordt het huis ook steeds meer van onszelf. Toch wil ik vandaag nog naar de Ikea. Als we vandaag nog nieuwe meubeltjes kopen, kunnen we die morgen in elkaar zetten en zitten we met kerstavond gezellig op onze eigen spullen. Rond 16.00 uur ‘s middags vertrekken we dus naar Loulé. Daar is een groot warenhuis waar de Ikea onderdeel van uitmaakt. We kopen twee fauteuiltjes, wat nieuw serviesgoed, glazen, bestek etc. Moe maar voldaan rijden we weer naar huis. We laten de spullen in de auto want in het donker kunnen we niet uitladen. Dat doen we morgen wel.

24 december 2019

Vanavond is het kerstavond. Ik zou graag op tijd klaar zijn zodat we ontspannen kerstavond kunnen vieren. Eerst gaan we naar het dorp om boodschappen voor de kerst te doen. Ook heb ik een wifi-apparaat gehuurd bij Portugal Internet die we bij het postkantoor kunnen ophalen. We zijn heel benieuwd of dat werkt. Op hun site geven ze aan dat je 5 apparaten tegelijkertijd aan kunt sluiten, dat je goed signaal hebt en dat je onbeperkt internet krijgt. Geloven doen we het nog niet echt. Maar verrek! Het apparaatje werkt uitstekend! Het gaat supersnel, we kunnen met zijn tweeën makkelijk tegelijkertijd internetten en uiteindelijk kijken we zonder problemen tv via internet. Dus we zijn superblij met het apparaatje. Huren is natuurlijk altijd duurder dan zelf aanschaffen. En wat blijkt? Je kunt dit apparaatje ook gewoon bij bol.com kopen!  Alleen dan moet je nog zelf voor een simkaartje zorgen. Dit kan een prepaid kaart zijn of een abonnement bij een van de bekende providers. Dit is natuurlijk afhankelijk hoeveel je het denkt te gaat gebruiken. Het internetprobleem kunnen we dus afvinken van ons lijstje: dat werkt!

Uiteindelijk zetten we de stoeltjes en een tafeltje in elkaar. We hangen nieuwe gordijnen op en zetten de nieuwe staande lamp in elkaar. Langzaam maar zeker wordt het steeds gezelliger en krijgen we het gevoel dat het eindelijk ‘ons’ huis wordt. Kerstavond doet Ray de generator aan en kunnen we genieten van onze nieuwe lamp. Gezellig hoor!

We hebben net gegeten als ik mijn laptop uit de slaapkamer wil halen. In het tussenkamertje hangt een lamp aan het plafond waar geen gloeilamp in zit. Zo zijn er meerdere lampen in huis. Ik vind het vreemd dat de vorige bewoonster zoveel spullen heeft achter gelaten maar de gloeilampen heeft meegenomen. We hebben extra gloeilampen bij Ikea gekocht en die wil ik in de lamp draaien. Ik probeer staand de lamp erin te draaien maar dan lukt niet. De lamp hangt net iets te hoog. Ik pak dus het trapje erbij en draai de gloeilamp erin. Dan gaat het mis. De gloeilamp maakt een knetterend geluid en gaat uit. Meteen slaan alle stoppen door en zitten we in het donker. Ray moet dus naar de stoppenkast achter de heuvel waar de generator staat. Ik doe nog even snel wat kaarsjes aan zodat ik wat kan zien. Ik sta in de keuken als Ray de stop omzet en ik knetterende geluiden hoor in het tussenkamertje.

OH SHIT! BRAND IN DE LAMP!

Ik raak direct behoorlijk in paniek. We zitten in een houten huis en in mijn gedachten zie ik het hele huis al afbranden. Ik pak een 6 liter waterfles, ren het trapje op die gelukkig nog onder de lamp staat en probeer het vuur te doven. Dat lukt niet. Het water is al op en het vuur is nog niet uit. Ik zie ook stukken vuur op de grond vallen. Oh jee als dat maar goed gaat. Ik ren terug naar de keuken om weer een nieuwe 6 liter fles te halen en gooi deze ook over de lamp. Gelukkig gaat het vuur uit. Ik ren naar buiten en schreeuw tegen Ray ‘STOP! STOP!’. Want hij probeert telkens weer de elektra aan te zetten en weet niet wat er in het huis gebeurt. Hij hoort mij niet want de generator staat aan. Ik probeer hem te bellen maar ik krijg hem niet te pakken. In mijn paniek kan ik niet bedenken dat ik de schakelaar van de lamp om moet zetten.

Uiteindelijk hoort hij mij gelukkig en komt snel terug. Hij vindt mij kleddernat en helemaal in paniek. Nu ligt er 12 liter water op het laminaat. Snel alle handdoeken op de vloer anders staat morgen het laminaat omhoog. Als we klaar zijn moet ik huilen. De spanning is mij te veel geworden en het moet eruit. Poeh! Wat een avonturen maken wij mee! We zetten uit angst de generator niet meer aan die avond. We hebben ons portie wel even gehad…

Die nacht slaap ik slecht. Ik ben toch wel erg geschrokken van de brand. Het is te vochtig in huis omdat er te weinig gestookt wordt. Daardoor hoopt zich vocht op in de lampen en gaan de draden roesten. Bij het verplaatsen van het bedlampje op het nachtkastje liep er ook al water uit de onderkant. Dat is niet goed. Ik bedenk mij ‘s nachts dat we alleen nog maar badkamer- of buitenlampen kunnen installeren in huis zolang we hier niet continue wonen. Die zijn beschermd tegen vocht van buitenaf. En de nieuwe lamp die we bij Ikea gekocht hebben zal ik zodra we weggaan van boven en onderen inpakken met vuilniszakken zodat zich daar geen vocht in op kan hopen. Hetzelfde doe ik met de waterkoker en de föhn die we nieuw gekocht hebben.

25 december 2019

Vandaag is het kerst. De schrik zit er nog steeds in en daarom proberen we een beetje te relaxen vandaag. We besluiten een wandeling te maken naar het huisje dat we omgedoopt hebben tot mijn kantoor. Het huisje waar ik straks kan werken en op mezelf kan zijn. Ik ben graag alleen en zo’n huisje stond bovenaan mijn verlanglijstje. Het is ongeveer 10 minuten lopen van ons huis en een schitterende plek. Het is er heel rustig. Om het huisje is een tuin aangelegd met fruitbomen en stenen muurtjes. Je kijkt uit op prachtige natuur en het grote meer. Het is een paradijselijke plek. Het heeft een buitenkeuken en een overdekte veranda. Kantoor vind ik geen leuke naam voor het huisje maar hoe het dan wel moet heten ben ik nog niet uit. De deur van het huisje zit op slot. We hebben de tas met sleutels meegenomen om uit te proberen. We denken de sleutel te hebben gevonden, maar het slot is te lang niet gebruikt om het om te kunnen draaien. De volgende keer maar kruipolie meenemen om het slot mee in te spuiten.

Daarna lopen we naar het grote meer. Ik ga in het zonnetje op de vlonder zitten. Ray besluit om het meer heen te lopen. De zon is behoorlijk heet. Ik pak wat water uit de tas en drink wat. Uiteindelijk besluit ik uit de zon te gaan want ik houd het niet uit. Poeh! Best warm zo in Portugal op eerste kerstdag. We lopen terug naar het huis en gaan lekker op de veranda zitten. We hebben wat toastjes en Ray heeft wat biertjes in een plastic zak in het meer gehangen om ze koud te houden. Dus we nemen allebei een koud biertje. Normaal ben ik niet zo van het bier maar dit keer smaakt het mij erg lekker.

Daarna kleden we ons netjes aan voor het kerstdiner. We hebben een tafel geboekt bij een restaurant in Carvoeiro. Het restaurant is van een Nederlands stel. Dat had van ons niet persé gehoeven, maar ik kon geen Portugees restaurant vinden dat met kerst open was. Het eten is goed. Het is een 7-gangen diner. Alleen duurt het wel heel erg lang voordat alle gerechten uitgeserveerd zijn. De laatste gang komt rond middernacht. Daarna stappen we in de auto. Ik val al snel in slaap dus ik krijg weinig mee van de rit terug naar huis. Gelukkig kan Ray wel zijn ogen openhouden en brengt hij ons weer veilig thuis.

  

26 december 2019

Vandaag is het 2e kerstdag. ‘s Morgens is het wat frisser in huis dus Ray is even uit bed gegaan om alvast de houtkachel aan te steken. Als ik uit bed kom hoor ik iets tegen het raam vliegen. Het is een insect van minstens 3 centimeter groot en het maakt heel veel lawaai! Ik roep Ray en die schrikt ook van de grootte van het beest. We proberen de sleutel van de openslaande deuren te vinden als er opeens een tweede verschijnt. Twee monster bijen die heel hard tegen het raam vliegen en daar heel veel geluid bij maken. We kunnen niet direct de juiste sleutel vinden, dus proberen we ze via de andere openslaande deuren naar buiten te krijgen. Terwijl Ray daar mee bezig is, zie ik een 3e uit de kachel vliegen. Gelukkig vliegt die direct de deur uit. Ze zitten in de kachel! Waarschijnlijk in het hout dat Ray net in de kachel heeft gegooid. Door de warmte zijn ze wakker geworden en zoeken ze een weg naar buiten. Snel de kleppen van de kachel dicht voordat we direct een hele zwerm in huis hebben. Het lukt om de andere twee het huis uit te werken, waarna we met een zucht op internet googlen wat dat nu precies voor beesten waren.

Het blijken houtbijen te zijn. Het zijn de grootste bijen die in Europa leven en ze boren gaten in oud hout van 1,2 centimeter. We hadden al grote gaten in bomen gezien waarbij we ons afvroegen of het boktorren waren of dat iemand met een geweer op al die bomen had staan schieten. Nou het antwoord hebben we dus gekregen.

Na het ontbijt lopen we naar de deur waar de waterpomp achter zou moeten staan. Deze deur hebben we nog niet open gehad. We zoeken weer in de tas vol met sleutels naar eentje die past. Uiteindelijk vinden we deze en na wat kruipolie in het slot gespoten te hebben gaat het slot om. We zijn heel benieuwd. Daar staat de waterpomp. Als we de generator aanzetten komt hij onder stroom te staan en slaat aan maar direct daarna ook in storing. Er is een probleem waardoor hij het water niet uit de bron op kan pompen. We kijken in het waterreservoir en inderdaad…deze is helemaal leeg. We besluiten de stroom eraf te halen zodat hij niet elke keer aanslaat zodra we de elektra erop zetten. Dit wordt een project voor de volgende keer. Zoals er nog vele projecten op ons lijstje staan…

In de namiddag gaan we weer op pad naar Ikea. We besluiten om in het winkelcentrum wat te gaan eten. Daarna kopen we een bank en natuurlijk weer een aantal andere spullen die we nog missen in het nieuwe huis. We halen de bank weer uit de verpakking zodat hij in de auto past en gaan weer terug naar huis. Inmiddels is het even voor 21.00 uur.

Net als we weer onderweg zijn gaat er een lampje branden. De diesel is bijna op! Daar had Ray even niet op gelet. Er staat dat we nog ongeveer 40 kilometer kunnen rijden. Oh oh…gaan we dat redden? We weten dat de benzinestations in Ourique gesloten zijn omdat het 2e kerstdag is. Er is nog een benzinestation op de IC1 maar dat is ongeveer 15 minuten rijden van Ourique en stel dat die ook gesloten is? Dan halen we het niet tot thuis. We besluiten naar huis te rijden en te zien hoe ver we komen. Als we ons huis maar halen want er zit nog diesel in de generator. Misschien kunnen we het daar uithalen als we te kort komen. We zien al snel de kilometers aflopen. We zitten even behoorlijk in spanning. Gelukkig halen we het. We besluiten de spullen in de auto te laten en morgen uit te laden. Na nog even rustig te hebben gezeten gaan we naar bed. Morgen gaan we inpakken want in de namiddag vliegen we terug naar huis. Het weekje zit er weer op.

27 december 2019

Vandaag gaan we er weer vroeg uit. Ray probeert eerst diesel uit de generator te halen maar dat lukt niet. Hij besluit opnieuw op goed geluk naar het dorp te rijden. Het blijkt allemaal net te lukken. Hij komt op de laatste druppels bij het benzinestation aan. Zo dat avontuur is ook weer goed afgelopen.

Hij rijdt terug naar huis om mij verder te helpen met inpakken. Ik heb ondertussen ontbijt gemaakt en Ray begint aan zijn broodjes gebakken ei. Halverwege stopt hij en zegt: ‘Ik voel mij niet zo lekker!’. Waarbij hij heel beroert kijkt en wit wegtrekt. Dus ik zeg: ‘Ga even op bed liggen. Maar neem een emmer mee.’ Nou ik had het nog niet gezegd op hij rende al naar het toilet. Jeetje… hij is flink ziek! Zouden we zo wel het vliegtuig in kunnen? Ray gaat op bed liggen en heeft het koud. Ik haal de dekbedden weer uit de kast maar hij blijft het koud houden. Daarom besluiten we onze vlucht maar voorbij te laten gaan en een dagje langer te blijven.

28 december 2019

Vandaag vliegen we terug naar Nederland. Ik maak mij zorgen over de dieren thuis. Normaal gaan we niet langer dan 5 dagen weg en ondertussen is het al 7 dagen geworden. We komen zaterdag na middernacht thuis. Tijgertje de poes is superblij als ze ons ziet. De eerste twee dagen zal zij mijn zijde niet meer verlaten. Ook de geitjes zijn blij want die krijgen een vers appeltje en mogen naar buiten om hun pootjes te strekken. Ray voelt zich al snel weer de oude en zo glijden we weer het ‘normale’ leven in. We hebben weer spannende avonturen beleefd. Al waren ze dit keer iets te spannend naar mijn zin. Dat mag de volgende keer best iets minder!

Vind je het leuk om ons te volgen op weg naar ons doel? Geef hier je mailadres op en we houden je op de hoogte!

Terug in Nederland

 

Brrrr….zodra het vliegtuig boven Nederland vliegt zie je de wolken al hangen. De temperatuur is direct zo’n 10 tot 12 graden lager dan in Portugal. Het motregent en het is koud. Veel warmer zal het de laatste paar maanden van het jaar ook niet meer worden.

Nu we weer terug zijn in Nederland zijn er twee punten waar we ons op moeten richten:

  • Het verkopen van onze boerderij.
  • Zorgen voor voldoende geld om straks te kunnen rentenieren.

Het verkopen van de boerderij

Voordat we naar Portugal vertrokken zijn we begonnen met het opruimen van de boerderij. Maar er is nog zooo veeeel werk te doen! Het deel van de boerderij dat we niet verbouwd hebben, gebruiken we vooral voor opslag. En geloof mij…. als je veel ruimte hebt, dan sla je ook makkelijk spullen op. Dozen met oud papier, kapotte apparaten die naar de milieustraat moeten, meubels die familieleden tijdelijk willen opslaan (en nooit meer op komen halen!), lege verfblikken, lege kratjes, tuinmeubelen, de zitgrasmaaier etc. Alles moet weg willen mensen een goed beeld kunnen krijgen van de boerderij in plaats van te struikelen over de bende. We hebben besloten om de wintermaanden te gebruiken om de boerderij verkoopklaar te maken. Dan kunnen we deze in de lente te koop zetten. Een goede periode voor mooie foto’s. De boerderij ziet er dan veel aantrekkelijker uit dan tijdens de donkere wintermaanden. Dus dat staat in de planning.

 

Zorgen voor voldoende geld om straks te kunnen rentenieren

Een ander heel belangrijk punt is te zorgen voor voldoende geld zodat we in Portugal kunnen rentenieren. Ray vindt het niet erg om eventueel nog projecten in Nederland te blijven doen. Hij kan zich een leven zonder werk gewoon nog niet goed voorstellen. Nou zal er genoeg te doen zijn op 21 hectare land, maar je moet er natuurlijk ook wel voldoening van krijgen. Eerst maar eens ontdekken hoe het voelt om niet meer te hoeven werken!

Toen we besloten dat we eerder wilden stoppen met werken werd het duidelijk dat we:

  1. Onze kosten moesten verlagen.
  2. Ons actief inkomen moesten omzetten in een passief inkomen.

Het verlagen van onze kosten

In Nederland hebben we een hoog inkomen maar ook hoge kosten. In Nederland leven we van 5.000,- euro per maand. De helft gaat op aan onze hypotheek. Dat is ook meteen onze grootste kostenpost. Onze hypotheek is zo hoog dat het geen zin heeft om die af te betalen. Daar zouden we de rest van ons leven mee bezig zijn. Maar we vinden het wel fantastisch om buiten te wonen. Terug naar een eengezinswoning zou niet meer lukken ben ik bang. Ik zou mij te veel opgesloten voelen. Vandaar dat we naar landen zijn gaan kijken waar de huizen een stuk goedkoper zijn. En dat huis hebben we gelukkig gevonden. Het huis in Portugal kost een kwart van wat ons huis in Nederland waard is. Dus met de overwaarde van ons huis in Nederland kunnen we het huis in Portugal afbetalen. Dat betekent dat we direct geheel hypotheekvrij zijn als we ons huis in Nederland verkocht hebben. Hoe mooi is dat?

Met het afbetalen van de hypotheek gaan we direct 50% in kosten omlaag. Dat betekent dat we dus ook de ook maar de helft aan inkomen nodig hebben om straks in Portugal te kunnen leven. De grootste slag hebben we dus al geslagen. Gelukkig is het leven in Portugal ook een stuk goedkoper dan in Nederland. Maar we willen niet al te optimistisch zijn. Dat wat we in Nederland uitgeven zonder onze hypotheekkosten, daar zouden we in Portugal zeker goed van moeten kunnen leven. We houden er namelijk niet van om op een houtje te moeten bijten. We stellen ons dan ook ten doel dat we 2.500,- euro per maand te besteden hebben.

Van een actief inkomen naar een passief inkomen

Toen we ons financieel plan schreven in augustus 2016 begonnen we met eerst uit te rekenen hoeveel geld we totaal nodig hebben als we het gehele bedrag bij elkaar willen sparen. Daarbij zijn we uitgaan dat we 2.500,- per maand te besteden hebben en we 85 jaar zouden worden. (Je moet toch ergens een schatting van maken!). Dan komen we uit op de volgende berekening:

35 jaar x 12 maanden x 2.500,- euro = 1.050.000,- euro.

Totaal zouden we dus 1.050.000,- euro nodig hebben om de rest van ons leven te kunnen leven zonder te hoeven werken.

Een flink bedrag!

Het zou natuurlijk fijn zijn om dat gehele bedrag op onze bankrekening te hebben staan zodat we voldoende geld hebben voor de rest van ons leven. Maar dat is helaas niet zo. Dus in plaats van een grote zak met geld waar we maandelijks iets vanaf snoepen, zullen we op zoek moeten naar een passief inkomen. Een passief inkomen is een inkomen dat komt uit investeringen die maandelijks of jaarlijks rendement op leveren. Je leeft dan van het rendement of de rente waardoor we het rentenieren noemen.

Onze eerste passieve inkomstenbron

‘Toevallig’ kwamen eind oktober allerlei pensioenfondsen met hun pensioenoverzichten. Wij hebben nooit geloofd in pensioenen en hebben ook altijd gedacht dat als wij met pensioen zouden gaan de AOW niet meer zou bestaan. Wij hebben hier nooit veel aandacht aan besteed en altijd in de veronderstelling verkeerd dat wij op dat gebied voor onszelf moesten zorgen. Wij hebben nooit geld gestort in een pensioenfonds als dat niet via een werkgever verplicht was. Maar nu al die papieren achter elkaar op de deurmat vielen, werd ik toch wel nieuwsgierig. Hoeveel pensioen en AOW zou er eigenlijk voor ons ter beschikking staan als we met pensioen zouden gaan?

Nu blijkt dat je bij https://www.mijnpensioenoverzicht.nl/ precies kunt zien hoeveel dat is. Je kunt zelfs je eigen pensioen en dat van je partner samenvoegen om te kijken wat je gezamenlijk krijgt.

En wat schetste mijn verbazing… wij zouden samen 2.128,- euro netto per maand krijgen!

En dat terwijl wij maar heel weinig pensioen opgebouwd hebben. Dat is eigenlijk nog best veel geld. In Nederland zouden we er niet rond van kunnen komen, maar in Portugal is het een heel ander verhaal.

Nu is het zo dat als je naar het buitenland verhuist, je per jaar 2% gekort wordt op je AOW. Dat zou voor ons betekenen dat als we 20 jaar in het buitenland wonen, wij 40% op de AOW gekort worden. Dat betekent dat we ongeveer 700,- euro minder per maand zouden krijgen.

Of je moet je vrijwillig bijverzekeren.

Nu was ik natuurlijk wel benieuwd hoeveel deze verzekering zou kosten. Het blijkt dat we ons maximaal voor 10 jaar bij kunnen verzekeren. Deze verzekering kost 1.140,- euro per jaar waar we later 350,- euro per maand (= 4.200,- per jaar) extra AOW voor krijgen. Dat is natuurlijk een hele goede investering. Dus dat gaan we doen. En daarmee wordt ons financiële plaatje natuurlijk al direct een heel stuk aantrekkelijker!

Want tot aan ons pensioen hebben we 2.500,- euro per maand nodig: 20 jaar x 12 maanden x 2.500,- per maand = 600.000,- euro

En tijdens ons pensioen zullen we de AOW (2.128,- euro – 350,- = 1.778 per maand) met 722,- per maand moeten aanvullen om aan de 2.500,- euro per maand te komen: 15 jaar x 12 maanden x 722,- per maand = 129.960,- euro

Dan komt het totaalbedrag op (600.000,- + 129.960,-) 729.960,- euro.

Waar we eerst 1.050.000,- euro nodig hadden, hebben we nu nog 729.960,- nodig. Dat gaat snel. Dat is direct een verlaging van 30,5% op het gehele bedrag. Zo wordt ons doel al makkelijker te bereiken.

Een andere interessante passieve inkomstenbron

Omdat we ons huis in Nederland verkopen gebeurt er iets anders interessants. 15 jaar geleden hebben wij een beleggingshypotheek afgesloten. Bij een beleggingshypotheek los je je hypotheek niet af. Je betaalt alleen de maandelijkse rente over de openstaande hypotheekschuld. Toen we deze hypotheek afsloten hebben we de overwaarde van ons vorige huis, zo’n 35.000,- euro, in een beleggingsfonds gestopt. Het idee was toen dat dit fonds voldoende zou renderen zodat we na 30 jaar onze hypotheek ermee konden afbetalen. Ik denk niet dat dat ooit gelukt was, maar toch heeft dit fonds elk jaar goede rendementen gemaakt. Zodra we de boerderij verkopen komt dit fonds vrij ter beschikking te staan. Er zal dan ongeveer 100.000,- euro in zitten. Dit fonds maakt gemiddeld 10,73% rendement per jaar. Als we dit geld niet uit laten keren, levert dit per jaar gemiddeld 10.730,- euro rendement op. Dat is 895,- per maand waar we van kunnen leven. Het begin van ons renteniersinkomen!

Als we nu nog een keer ons financiële plaatje bekijken dan komen we op:

35 jaar x 12 maanden x 895,- per maand = 375.900,-

729.960,- minus 375.900,- = 354.060,-

Opeens hebben we dus nog ‘maar’ 354.060,- euro nodig of een passief inkomen van 1.605,- per maand. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker bereikbaar!

Kortom, door te verhuizen naar Portugal:

  • Verlagen we direct onze kosten met 50%.
  • Zijn we hypotheekvrij.
  • Ontvangen we een passief inkomen van 895,- per maand.
  • En krijgen we een pensioen waar we redelijk van kunnen leven.

Goede deal toch?!

En dat door anders tegen de zaken aan te kijken. Open te staan voor mogelijkheden en creatieve oplossingen te bedenken. Er is altijd veel meer mogelijk dan je in eerste instantie denkt!

En dit is nog maar een deel van het verhaal. In een volgend blog meer over ons inkomen.

Vind je het leuk om ons te volgen? Geef hier je mailadres op en we houden je op de hoogte!

Hoe het allemaal begon…

Het is augustus 2016. Een maand voordat ik 46 jaar word. Het is het moment waarop we ons volgende 5-jarenplan opstellen. In zo’n plan formuleren we onze doelen. Iets dat we vaker doen en dat tot nu toe altijd goed heeft uitgepakt. Zo zijn we 15 jaar geleden ook aan onze boerderij gekomen. Onder het genot van een wijntje brainstormen we waar we over 5 jaar willen staan. Tijdens het brainstormen leggen we onze grootste wensen op tafel, hoe onrealistisch die ook mogen klinken. We schatten in wat daarvoor nodig is, maken een plan en trachten ons daaraan te houden.

Onze droom

We genieten altijd enorm van de zon tijdens de weinige warme dagen in Nederland. Op de veranda eten en relaxen is wat we vaker zouden willen dus een warme omgeving komt zeker op het lijstje. Wanda ziet zichzelf graag wandelen op eigen land. Ze wil wel een paar ezeltjes, een hond en een sinaasappelboom in de tuin. Ik wil graag een wijngaard, gewoon voor eigen gebruik, voor de lol. Ik zou graag water op het land hebben. Ook wil ik binnen een uur het vliegveld kunnen bereiken. Wel zo makkelijk als er iets in de familie gebeurd of als ik klussen in Nederland wil blijven doen. Maar het zou wel heel fijn zijn wanneer we minder hard zouden hoeven werken. Hoewel dit onmogelijk lijkt stellen we als doel dat we willen rentenieren in het buitenland.

  

Ons plan ‘Rentenieren in 2020’

Na het dromen schrijven we onze doelen op. Omdat ik 50 jaar word in 2020 en het wel goed klinkt ‘stoppen met werken op je 50ste’ besluiten we ons doel op 20 september 2020 te zetten. We noemen ons plan ‘Rentenieren in 2020’. In plaats van een 5-jarenplan wordt het dus een 4-jarenplan. Nog iets uitdagender dus!

Onze aanpak

Ok, nu hebben we een doel maar hoe gaan we dat doen dan?

Duidelijk is dat we onze kosten moeten zien te verlagen. Ook zullen we geld moeten sparen of een passief inkomen moeten genereren. Allereerst zetten we op een rij hoe we er financieel voor staan. We kijken naar de waarde van ons spaargeld, aandelen, deelnames, onroerend goed, overige bezittingen en schatten de overwaarde van ons huis in. Daarna bedenken we hoeveel geld we nodig hebben om tot ons 85-ste jaar (gokje) te kunnen leven. We willen wel van het leven blijven genieten, dus het inkomen moet realistisch blijven.

Uiteindelijk denken we met 2500,- euro per maand een goed leven te kunnen leiden in het buitenland. Dat betekent 35 jaar x 12 maanden x 2500,- = 1.050.000,- euro. Ook hebben we een huis nodig. We schatten dat dit 250.000,- euro gaat kosten. Totaal zouden we dus 1.300.000,- euro nodig hebben voor dit avontuur. Oeps, dat gaat nooit lukken denk ik direct en uiteindelijk zal ook blijken dat we minder nodig hebben. Daarover later meer. Pffff, gelukkig…

Welk land gaat het worden?

Daarna komt de vraag in welk land we willen wonen. We hebben elkaar ontmoet onderweg naar Australië en dat land zal voor altijd een speciale plek in ons hart hebben. Maar om daar een verblijfsvergunning te krijgen moet je veel geld meenemen. En dan neem je ook voorgoed afscheid van familie en vrienden want de reis is toch wel erg lang om regelmatig te maken. Je hoort dat mensen goedkoop in Thailand, Indonesië en Colombia kunnen leven. Of wordt het misschien toch Costa Rica, een fantastisch mooi land? Het aantal huizen dat we op internet bekijken is enorm en hoewel we niets uitsluiten, wordt het waarschijnlijk toch een land in Zuid-Europa. We kiezen op dat moment voor Portugal omdat we denken dat we daar het goedkoopst kunnen leven. De komende jaren zullen we ook nog een aantal andere landen onderzoeken, maar uiteindelijk zal blijken dat onze eerste ingeving toch de juiste was.

Ontdekkingsreis

We beginnen daarom onze ontdekkingsreis in Portugal. We komen op verschillende plekken en ontdekken uiteindelijk ‘het witte huisje’ in Ourique. We hebben direct al een goed gevoel over die omgeving, maar het witte huisje is nog niet precies wat we zoeken.

Maart 2017 gaat Wanda, samen met een vriendin, een kijkje nemen bij een locatie in Zuid-Frankrijk. Daar staan zeven woningen bij elkaar die deels verhuurbaar zijn. Na het bezoek zien we daarvan af. De huizen zijn onhandig ingedeeld, staan te dicht op elkaar en kwalitatief te slecht. Zeker voor de prijs die gevraagd wordt. Frankrijk lijkt het niet te worden. Mooi land maar niet voor ons.

April 2018 gaan we naar Monte do Vale Porquinhas (Vallei van de varkentjes…uhhhh…), in de buurt van Villanova de Milfontes, een surfers paradise aan de Zuidwest kust van Portugal. Volledig afgelegen, in een mooi dal, staat een woonhuis inclusief zwembad en een aantal huisjes welke verhuurd kunnen worden. Het is een fantastische plek, 15 minuten over een dirt road door de bergen naar 18,7 hectare eigen grond met ruimte voor dieren en fruitbomen. Het heeft een wateropslag en een prachtige waterval (Rocha da Água de Alta) die vanaf ‘ons’ land een dal in stort. Op de heuvel zouden we glampingtenten kunnen plaatsen om gasten van een prachtige zonsondergang te laten genieten. Voldoende mogelijkheden om bezig te zijn en inkomsten te genereren. Groot nadeel is echter dat de gastenverblijven te dicht bij het woonhuis liggen. Gasten vinden we prima, maar we houden niet van te veel gezeur.

 

  

 

We kijken in Italië, in het prachtige Toscane, maar we vinden het te duur voor wat je krijgt. Umbrië lijkt echter een goede kans te maken, specifiek het deel in de buurt van Lago di Trasimeno. Het eten in Italië trekt, maar we komen er achter dat Rome eigenlijk ter hoogte van Noord-Spanje ligt (hoezo gedegen vooronderzoek…) en dus nog steeds relatief koude winters heeft. Zuid-Italië trekt ons niet dus dat is geen optie.

 

 

Mijn voorkeur gaat uit naar Spanje. Vooral omdat ik 3 woorden Spaans spreek (comer, vino en cerveza). Het warmste, groene deel van Spanje ligt ruwweg tussen Malaga en Cadiz. We kijken o.a. in de buurt van Ronda. Maar Wanda voelt zich in Spanje niet op haar plek. Terug naar Portugal dus.

 

  

 

Ondertussen hebben we filmpjes gezien van bosbranden in Midden Portugal daar schrikken we wel van. Daar willen we niet wonen al zijn de huizen daar goed betaalbaar. Het noorden van Portugal is te nat en te koud, dus we gaan voor het zuiden. We zoeken in het gebied tussen Lissabon en Faro zodat we dan altijd dicht bij een vliegveld zitten. Eerst kijken we voornamelijk in de Algarve maar uiteindelijk komen we toch weer in Ourique uit. Dit is de plek!

Nu nog de juiste woning vinden. We gaan diverse locaties bekijken. Begin 2019 doen we een bod op een plek waar de fundering voor een huis al is gelegd. Er zitten echter een aantal regels aan deze locatie. Door de verkopers, die onze toekomstige buren gaan worden, worden we nogal beperkt in onze mogelijkheden. En Wanda is niet zo van de beperkende regeltjes. Vlak voor het ondertekenen besluiten we dat dit toch niet de juiste plek voor ons is. Achteraf een super besluit!

Een maand later gaan we weer naar Ourique om 5 locaties te bekijken. De eerste locatie is uniek en gelijk raak. Wanda weet het direct als we het terrein op rijden. Ik 10 minuten later. Dit moeten we hebben! En zo kopen we uiteindelijk Monte da Catrivanita. De plek waar we de volgende fase van ons leven gaan invullen. We gaan een spannende periode tegemoet maar hebben er heel veel zin in.

Wil je ons volgen op weg naar ons doel? Klik dan hier en we houden je op de hoogte!

Jippie! We hebben de sleutel van ons nieuwe huis!

 

24 september 2019

Eindelijk is het dan zo ver: vandaag hebben we de sleutel van onze nieuwe woning gekregen!

Vanmorgen zijn we voor de laatste keer met de makelaar gaan kijken of alles nog zo was zoals afgesproken. En vanmiddag om 15.00 uur was de overdracht bij onze advocaat. We zijn al een aantal jaar op zoek naar ons droomhuis in de zon. In Nederland wonen we prachtig in onze eigen verbouwde woonboerderij, maar het Nederlandse klimaat gaat ons steeds meer tegenstaan. Vandaar dat we de stap hebben gezet om naar Portugal te gaan.

Onze nieuwe huis staat in Ourique in de provincie Alentejo. Ourique is een plaatsje aan de IC1, de weg van Faro naar Lissabon. Het ligt een uurtje rijden van Faro het binnenland in en twee uurtjes rijden van Lissabon. Lekker centraal dus. Naar de kust (zuidkust Albufeira en westkust Vila Nova de Milfontes) is het ongeveer 45 minuutjes met de auto. Ons huis staat op 21 hectare eigen grond Monte da Catrivanita genaamd. Ik wilde graag kunnen wandelen op eigen land en ik heb gekregen wat ik wilde! Tot op heden hebben we zelfs nog steeds niet alles gezien simpelweg omdat we telkens te weinig tijd hebben om alles te bekijken. Wie weet gaat dat deze week nog lukken, al hebben we ook nu niet veel tijd. Zaterdagochtend vliegen we weer terug naar Nederland.

25 september 2019

Vandaag rijden we met een vol geladen auto (gewinkeld bij Ikea) vroeg naar ons huis. Vannacht hebben we nog in een Airbnb gelogeerd, maar vandaag gaan we voor het eerst in onze nieuwe woning slapen. We zijn heel benieuwd want we zijn er nog niet geweest dat het werkelijk van ons zelf was. We hebben om 9.30 uur afgesproken met Jim, een Nederlandse man die naar ons solarsysteem komt kijken. We hebben geen idee of de elektra werkt. We zitten hier volledig off-grid en zijn dus echt afhankelijk van een goed werkend systeem. Het wordt dus een spannende dag. En omdat we nog geen Portugees spreken is het wel zo makkelijk om een Nederlander om hulp te vragen. Deze man is er iets eerder dan wij. Hij belt ons op en geeft aan dat hij voor het hek van ons land staat. Daarbij zegt hij tegen Ray: ‘Ik weet zeker dat ik goed sta, want ik zie je tracker al!”. Waarop Ray zegt: ‘Dan ben je denk ik toch verkeerd, want ik heb helemaal geen trekker!’. Blijkt deze man de zonnecollectoren te bedoelen die met de zon meedraaien en Ray denkt aan een voertuig dat boeren gebruiken. Zo blijk je Nederlands te spreken maar elkaar toch niet te kunnen verstaan. Dus dat begint goed hahaha!

Ray gaat met deze man aan de slag. Ik laad een deel van onze spullen naar binnen en kijk eens rustig om mij heen: wat hebben we nu eigenlijk gekocht? Ik loop van kamer naar kamer om alles eens goed in mij op te nemen. Het is een houten huis. Het lijkt binnen dus wel op een sauna. We waren bang dat het in Portugal in een houten huis net zo warm zou zijn als in een sauna maar dat valt mee. Door de grote veranda rondom is het huis lekker koel. Dat is een goed begin. In de toekomst wil ik de muren wel een leuk kleurtje geven. Alles houtkleur is een beetje teveel van het goede voor mij. En tot overmaat van ramp ligt er ook houtkleurig laminaat op de vloer, is het keukenblad van hout en zijn de deuren van de kledingkast houtkleurig. Hout op hout op hout dus. Ik zou liever van die vrolijk gekleurde Portugese tegels op de vloer willen. En het keukenblad had van mij ook wel van steen mogen zijn. Maar dat is allemaal voor latere zorg. Nu eerst maar eens opruimen en schoonmaken.

  

  

De vorige bewoonster heeft heel veel spullen achtergelaten. Waarschijnlijk paste het niet meer in de auto toen ze vertrok. Niet alleen de meubels zijn achter gebleven, maar ook de keukenkastjes en de kledingkasten staan nog vol met spullen. Het huis staat nu vier jaar leeg, dus veel van wat er in de kasten staat kan wel weg. Ik pak een grote vuilniszak en gooi alle kruidenpotjes en olieflessen weg. Ook heel veel potten met eigen gemaakte jam. Alles gaat weg. Mijn vuilniszak is dus al snel gevuld. Uiteindelijk zal ik 5 grote vuilniszakken vullen met spullen die weg kunnen. Daarna begin ik aan het schoonmaken van de keuken. Eind van de ochtend ben ik tevreden over het resultaat. Daarna ga ik verder met het schoonmaken van de slaapkamer. Het oude matras eruit en een nieuwe erin. Vannacht kunnen we in ons eigen bedje slapen!

Ray wordt ondertussen op pad gestuurd om gedestilleerd water te kopen voor het vullen van de batterijen voor de solar. Later blijkt de aggregaat (diesel) ook niet te werken en wordt er een nieuwe gekocht (benzine). Dit is een kleiner exemplaar dan de andere, maar de aggregaat is nodig om het hele systeem aan het werk te krijgen. Eind van de dag blijkt de omvormer en twee batterijen (we hebben er acht) stuk. Voorlopig zal het solarsysteem dus nog niet werken. Zolang als de aggregaat draait hebben we stroom, anders niet. Gelukkig heeft de vorige eigenaar goed nagedacht waar hij alles heeft geplaatst: de aggregaat en batterijen staan in kasten die in de heuvel zijn gemaakt. Daardoor horen we in het huis de aggregaat niet lopen. Fijn zeg want zo’n aggregaat maakt een hoop lawaai! Uiteindelijk beslissen we dat we het voorlopig wel even zonder elektra doen totdat we deze echt nodig hebben. Twee dagen later doen we de aggregaat dus even aan voor het föhnen van mijn haar en om onze mobieltjes op te laden. Daarna kan deze weer uit. We hebben namelijk een geïmproviseerde koelkast door een koeltas te vullen met ijsklontjes uit de supermarkt, thee te zetten op gas in plaats van met de waterkoker en koffie wordt oploskoffie. We worden al slim en zuinig met stroom! Waar hebben we eigenlijk elektra voor nodig?

Na een dag hard werken genieten we s’avond buiten van een wijntje bij de ondergaande zon. Het is hier overdag net iets boven de 30 graden waarna het s’avonds afkoelt tot 21 graden. s’Nachts daalt de temperatuur verder tot zo’n 14 graden. Een groot temperatuurverschil tussen dag en nacht dus. Rond 20.00 uur s’avonds gaat de zon onder. En donker is hier echt donker! Gelukkig zijn we voorbereid en hebben we kaarsen gekocht. Je ziet anders geen hand voor ogen. Er woont niemand in de buurt dus je ziet nergens lichtjes. Je zit hier echt in ‘the middle of nowhere’. Maar wat ons opvalt is dat er geen muggen zijn. Wat fijn zeg. We kunnen lekker buiten blijven zitten zonder lek gestoken te worden. Zodra het donker is beginnen de krekels te tjirpen. Heerlijk zo op onze veranda!

   .

 

We besluiten vroeg naar bed te gaan. Het is een vermoeiende dag geweest en in het donker is niet zoveel meer te doen. Door de grote temperatuursverschillen horen we het houten huis kraken. En omdat het zo donker is moeten we s’nacht de zaklamp gebruiken om naar het toilet te gaan. Daarmee maken we elkaar wakker. Om 3.00 s’nacht liggen we allebei klaar wakker in bed. We kunnen de slaap niet meer vatten. Ik denk er nog over om uit bed te gaan, maar wat doe je midden in de nacht in het donker zonder stroom? We blijven dus maar liggen en vallen tegen de ochtend nog even in slaap. Eindelijk komt om 8.00 uur de zon weer op en kunnen we eruit. Hahaha! En dat zeg ik, degene die altijd goed kan slapen en lang ook!

26 september 2019

We kunnen direct lekker buiten ontbijten in het zonnetje! Wauw hier doen we het voor! Wat een verschil met Nederland. Hier word ik vrolijk van. Een heel goed begin van de dag! Ook hier heeft de vorige bewoner goed over nagedacht. Hij heeft het huis perfect op de zon gebouwd. s’ Morgens heb je de ochtendzon bij de keuken. Daarna gaat de zon achter het huis als het te warm wordt. Aan de zuidkant heeft het huis maar één raam waardoor het niet al te warm wordt. De veranda is op het noorden gebouwd waardoor het daar en in het huis altijd lekker koel is.

Vandaag douchen we buiten door flessenwater te koken en dit over ons heen te gooien. We gebruiken de douche niet omdat we bang zijn voor legionellavergiftiging. Het huis heeft 4 jaar leeggestaan waardoor het water continue de perfecte temperatuur heeft gehad om legionella te kweken. Door het gebrek aan stroom wordt de watervoorraad niet tot boven de 60 graden verwarmd wat de legionella zou moeten doden. Daarom kiezen we ervoor om buiten te douchen. Het is er perfect weer voor en niemand die ons hier ziet!

Verder doen we boodschappen in het dorp en gaan op onderzoek uit. Er is namelijk nog veel te ontdekken hier. Ray heeft in een dorp een heggenschaar gekocht en begint met het wegknippen van onkruid op de oprit en de weg naar de poort. Hier is hij wel een paar uur mee bezig, want de weg naar de poort is lang. Hij houdt er blaren in zijn handen aan over. Maar je ziet wel direct resultaat. Ik ontdek een tafel en stoelen gemaakt van steen bovenop de hoogste heuvel achter ons huis. Vandaar kun je prachtig uitkijken over het hele land. Ik roep Ray en samen kijken we onder het genot van een wijntje naar de ondergaande zon. Prachtig! Maar snel naar beneden voordat de zon helemaal achter de horizon verdwijnt, anders kunnen we in het donker de weg naar huis niet meer terugvinden…!

27 september 2019

Als we uit bed komen staan er 4 wilde zwijntjes aan het meertje bij ons huis. Het zijn vader en moeder met twee kleintjes. Wat een verrassing. Zo mooi om te zien. Ook hebben we schildpadden: ik heb er 3 ontdekt in het meertje voor het huis, maar ook in het grote meer verderop hebben we schildpadden gezien. Zo grappig. Dat zien we allemaal niet in Nederland!

 .

Vandaag ontbijten we in het dorp. Voor 4,70 hebben we een zalig ontbijt. We verbazen ons nog steeds over de lage prijzen hier. Uit eten gaan is een stuk goedkoper dan in Nederland. De prijzen in de supermarkt zijn vergelijkbaar met Nederland, dus dat scheelt niet echt. Maar we hopen straks meer van eigen land te kunnen gaan eten. Er staan 40 olijfbomen op het land. Diverse fruitbomen en er is een groentetuin. Op dit moment hebben we 4 boompjes vol met granaatappels, terwijl ze lang niet meer verzorgd zijn. Moet je nagaan wat er gebeurt als we de fruitbomen weer regelmatig water en voeding gaan geven.

In de middag gaan we even wat drinken in het cafe van Maxine, de Engelse makelaar. Dit cafe zit in het centrum van Ourique. Haar Portugese man runt het cafe terwijl zij samen met haar zuster Joanna een makelaarskantoor heeft. Hier horen we de laatste roddels uit het dorp. Je merkt echt dat het hier een kleine maar hechte gemeenschap is. Onze advocaat houdt kantoor aan de overkant en onze bank zit op de andere hoek. Als je eenmaal in het dorp bent kun je alles lopend bereiken. We nemen afscheid van Maxine en Joanna bedanken hen nogmaals voor de begeleiding die we van ze hebben gekregen. Het zijn hartstikke lieve mensen waar we altijd terecht kunnen als we dat nodig mochten hebben. Daarna naar huis om onze koffer in te pakken. Morgenochtend vroeg zullen we weer naar huis gaan.

28 september 2019 

Vandaag moeten we vroeg op. Onze vlucht gaat om 10.30 uur vanaf Faro en we moeten de huurauto nog inleveren. We draaien het gas dicht en doen de deur van het huis op slot. Voorlopig even voor de laatste keer. Geen idee wanneer we hier weer terug zijn. We hebben zeker geen spijt van onze aankoop. We hopen hier snel weer terug te zijn. Maar we moeten nog een aantal dingen regelen in Nederland. Waaronder de verkoop van onze boerderij. Maar dat is voor een volgend blog…

Vind je het leuk om ons te volgen op weg naar ons doel? Klik dan hier