Lang weekend Ourique

Donderdag 20 t/m maandag 24 februari 2020

Het is heel apart. We zien een toekomst voor ons in een land en situatie die zo anders is dan hoe en waar we nu leven, terwijl we nog steeds in de day-to-day werkmodus zitten. Een huis hebben in het buitenland en weten dat het op een gegeven moment ook je thuis wordt, betekent dat je er bijna dagelijks mee bezig bent. Superleuk is dat er steeds meer mensen zijn, bekend en onbekend, die geïnspireerd lijken en meer over deze stap willen weten. Zat al aan een verdienmodel te denken maar veel leuker is gezellig een hapje eten en bijkletsen.

In ieder geval proberen we, zodra het tijd-technisch even mogelijk is, naar Ourique te gaan en dat was eind februari weer zo. Doordat we de geitjes en kat thuis niet te lang alleen willen laten gaan we iedere keer maar vier à vijf dagen. Dat is eigenlijk te weinig als je echt iets wilt gaan doen. Immers, voor de solar (zonnepanelen) hebben we nieuwe batterijen nodig, de waterpomp deed het de laatste keer niet en de kwaliteit van het water (i.v.m. de stilstand) moeten we nog onderzoeken. We zien daar echter niet in 4 dagen iets van komen dus gaan we maar vooral heen om te ontdekken en genieten.

Zelfvoorzienend

In ieder geval is het mogelijk om geheel zelfvoorzienend te leven. Dat is niet perse ons doel maar mogelijk is het zeker. We hebben (schijnbaar) vier waterbronnen (waarvan twee gevonden), twee meertjes waarvan een 3500 m2 groot is, twee palen met solar panels, zonnepanelen op het huis en een zonnepaneel bij een bron. De houtkachel verwarmt de cv, er is een groentetuin (thans overwoekerd), 40 olijfbomen, diverse fruitbomen, wild, een kippenhok, klein stalletje incl. water en voerplek en een stal waar we 40 koeien kunnen houden.

Of de vorige eigenaar wilde boeren, jagen (…), een visbedrijf of iets anders opzetten weten we niet. Een paar jaar voordat wij het kochten zijn er ook mensen bezig geweest om een camping op te zetten. Vreemd bezoek (lees: gezeur) hebben wij echter geen zin in. Misschien word ik wel een (heel klein) boertje. We praten al over varkens (Ourique is bekend om haar zwarte Iberische varken), schapen en/of geiten. Die hebben voldoende ruimte om lekker te scharrelen. Toen we er vorig jaar waren liep er een kudde schapen van 150-200 stuks, inclusief een enorme Portugese hond (Berghond van de Maremmen en Abruzzen) voor de bewaking tegen zowel wilde dieren (vossen, wolven, andere honden) als mensen. Wanda wil twee ezeltjes dus die komen er ook. Denk ook aan paarden en dan als “vaqueiro” (Portugese cowboy) over het land maar alles op zijn tijd en uhhhhh, eerst nog even goed leren paardrijden…

21 hectare is in ieder geval flink groot, daar zijn we achter. Hoe vaker we er zijn, hoe meer we ontdekken hoe de vorige eigenaar het gebied heeft ontwikkeld. Naast alle hekken, waterbakken, elektra- en waterleidingen hebben we in ieder geval ook een hertengewei, skelet van een schaap en een struisvogel-ei gevonden. In een la vonden we een “schietmasker”. Dat wordt in Nederland gebruikt voor het verdoven van runderen en van de makelaar hadden we al gehoord dat er struisvogels en herten werden gehouden. Dus misschien wilden zij wel zelfvoorzienend leven. We hebben geen idee…

Apparatuur

Om (zo goed als) zelfvoorzienend te worden hebben we elektra, water, warmte en eten nodig. Uiteraard gaat het sowieso niet helemaal lukken en dat willen we ook niet, omdat we gewoon een auto blijven rijden, uit eten willen blijven gaan en bijvoorbeeld wasmiddel/zeep niet zelf gaan maken, hoewel dat ongetwijfeld ook kan…

De omvormer werkt niet goed en van de batterijen zijn er twee slecht. Via een relatie heb ik begrepen dat het eerdere advies om toch maar alle batterijen te vervangen goed is. De andere zijn ook al 10 jr oud en de oudere trekken de kwaliteit van de nieuwere naar beneden. Vervanging van de slechte voor 2^e-hands laat me echter ook niet los.

De waterput was met Kerst helemaal leeg en we hadden het idee (niet-technisch als we zijn…) dat de pomp stuk was. Toen ik bij de technische ruimte (“de rode deuren”) liep hoorde ik water lopen terwijl het al zeker 14 dagen niet geregend had. Dus ik op zoek en inderdaad, in het overloopmeertje liep water en na het volgen van de bron kwam ik uit bij de watertank. Huh, die was toch leeg? Dus de stalen deksel opzij en wat blijkt: tot de nok toe gevuld, de vlotter drijft op het water en de pomp werkt dus wel. Goede berichten!

Nu alleen nog even kijken hoe we de pomp uitkrijgen…misschien de vlotter even schoonmaken….zucht…

De radiatoren zitten aangesloten op de houtkachel maar worden niet warm. Om die bij te vullen en te ontluchten moet er echter druk op het water zitten en dat ontbreekt. Dit is een klusje voor de volgende keer. De kachel geeft in ieder geval in de woonkamer/keuken voldoende warmte dus dat zit wel goed.

Onder het huis lopen de aan- en afvoeren en omdat het meertje voor het huis momenteel laag staat, kan ik die zien. Per deel neem ik foto’s en tracht het op tekening te krijgen. Dat is lastig omdat het niet goed te zien is maar kleine beetjes helpen ook. Grootste uitdaging zie ik nog in de afvoer van het toilet, nog steeds een raadsel waar die uitkomt. Er moet ergens een septic tank zijn (neem ik aan…) maar heb die nog niet gevonden. Thuis hebben we er ook een en dat werkt prima. Het zal toch niet zo zijn dat de afvoer ergens midden in het meertje uitkomt, net als dat bij vakantiestranden in zee gebeurt? Nee, dat lijkt me niet. Ik vermoed dat de tank aan de achterkant iets onder en naast het huis ligt maar waarschijnlijk is dit helemaal overwoekerd. Ook voor de volgende keer. Zolang niet verstopt, geen probleem..

In het schuurtje staan de boiler, dieselaggregaat, gasflessen, regelaar voor de elektra en een oude wasmachine. Er gaan wel lichtjes aan als we knoppen omzetten maar tot zover onze technische kennis. Hier moet dus ook iemand naar komen kijken. Vooral de boiler en het elektra zijn van belang om binnen te kunnen douchen. Dat doen we nog steeds buiten met warm water van het gasstel en een vergiet. Back-to-basics.

Land

We hebben nog steeds een deel van ons land niet gezien. Ik heb getracht om het land, langs het hek te lopen maar er is te veel begroeiing en sommige delen moet je omlopen omdat er een hek staat. Dat het in totaal 2,4km over heuvelachtig terrein is, heeft er niets mee te maken…

Ons hele gebied is omheind en een groot deel is in kleinere weitjes gesplitst met hekken. Ik schat dat er ongeveer 5 km aan hekken neer is gezet. De meeste zijn 1,20m hoog maar sommige meer dan 2 meter. Dat laatste deel noemen we het Jurrasicpark gebied. Het lijkt ons erg grappig een dergelijk bord te plaatsen inclusief waarschuwing ‘Pas op! Tyrannosaurus Rex!’ Als we er tenten neerzetten of bezoek in de buurt hebben, wil ik bij de ondergaande zon in een Tyrannosauruspak langs gaan rennen. Gewoon voor de lol, hebben we nu al pret van.

De vorige eigenaar heeft de meertjes, die er mogelijk deels al waren, zo aangelegd of met elkaar verbonden dat veel van de neerslag uit de omgeving van de heuvels uiteindelijk in de meertjes terecht komt. Ook heeft hij ervoor gezorgd dat indien de meertjes volraken, het overvloedige water in buffergebieden terecht komt. Echt heel goed over nagedacht!

Wennen

Uiteraard hebben we ons geïnformeerd over het leven in Portugal. Vaak wordt beschreven hoe men leeft en werkt maar vooral ook dat het lijkt of Portugezen niet constant haast hebben, zoals wij. Daar proberen we ons op in te stellen en zal ongetwijfeld goed komen. Vroeg beginnen met wat dan ook en dan op het warmste moment weinig tot niets doen en in de avond weer iets gaan doen zal wennen zijn. Maar niet aanpassen gaat je snel opbreken bij deze hoge temperaturen.

Een mooi voorbeeld van mezelf druk maken terwijl onze vrienden in Portugal dat helemaal niet doen, is het hek dat een buurman aan het plaatsen is. De buurman heeft palen in de grond geslagen voor een extra hek. Er staat al een lager hek van onze gemeenschappelijke buurman maar dat is schijnbaar niet genoeg. Hij heeft geen land voor vee (hij heeft eucalyptus bomen) dus hoeft niets tegen te houden. Bij de ingang van de weg heeft hij grotere palen geplaatst waardoor het erop lijkt dat hij een poort wil plaatsen. Het is echter de enige weg naar ons land…. De buurman van het lage hek, een oudere Portugese man die alleen Portugees spreekt heeft al geprotesteerd bij de “Camara” (gemeente) en “Guarda Nacional Republicana” (GNR =Politie) maar die kunnen niets doen. Daarop is deze buurman naar het cafe van onze makelaar gegaan en heeft gevraagd of wij op de hoogte zijn. Wij waren een week later (Kerst) in Portugal en hoorden dit van de makelaar. De oudere man hebben we niet meer gezien maar de palen voor het hek natuurlijk wel. Ik zag al bomen geplant worden, en een poort met flink hangslot zodat wij niet meer bij ons land konden komen. En dan gedoe over recht van overpad en alternatieve wegen e.d. Dus een tekening gemaakt en onze advocaat gevraagd wat hij hier aan kon doen. Gevraagd of er iemand langs kon gaan om met die man te praten. Zijn antwoord was briljant in simpelheid: de buurman mag een hek plaatsen op zijn eigen land maar moet jullie toegang geven, eventueel met een sleutel van het hek. Doet hij het anders, ga je naar de politie om het hek open te maken en evt. naar de rechtbank maar dat gaat het hem heel veel geld kosten dus dat doet hij niet. Geen gedoe, dit is gewoon de wet. Klaar.

We zullen zien of het in de praktijk ook zo simpel is in Portugal maar ik heb geen reden om te twijfelen.

Ps: 21 feb 2020 was het om 17.30 uur 24 graden. Daar doen we het voor!